باید میماند تا بدانَد، تا بفهمد در نگاه هم، نطفه بسته میشود. در یک تماس حسّی بلندمرتبه و آسمانی، بدون خصیصه‌های فاعلی، بیرون از جهان عامه‌گری تماس، در یک عدالت خاص، در تقسیم افتخارات فهم شعر، حافظة انسانی ساخته میشود و به رَحِمِ پاک عاشقی میآید که فهمش، بدون اینکه شکّی زمینی بیاید جزو قانون اعداد بزرگ است.
- مسعود کیمیایی؛ جسدهای شیشه‌ای