Main | August 2004 »

خواندن خروسبازی

جنگ خروسها را اگر همچون متنی بخوانیم، جنبه‌ای از آن را درک خواهیم کرد [...] که اگر آنرا همچون سرگرمی یا تشریفات بدانیم (که دو تفسیر رقیب ِ تفسیر ِ نخستین‌اند)، آن جنبه را نخواهیم دید و آن عبارت است از: به‌خدمتِ شناخت درآمدن احساسات [...] فرهنگِ هر قوم، مجموعه‌ای است از متون، و هر متن، مجموعه‌ای است از سطور [...] که مردمشناسان میکوشند آنرا از بالای سر صاحبان اصلیشان بنگرند و بخوانند. (کلیفورد گیرتز؛ یادداشتهای خروسبازی قوم بالی) پسر ِ جواد نقّاش، با مک‌زدن خون گوش خروسش، سعی دارد به جریان انعقاد خون کمک کند. تقابل (یا همسانی؟) چشمهای خروس و خروسباز، جذب عکسم میکند.

آرگو: کشتی یونانی

ARGO: The Greek Ship
عکس: امیرپویان شیوا – جزیرة کیش؛ جنوب ایران – تیرماه هشتاد و سه – دوربین: المپوس؛ سی۳۰۰زد – دستکاری‌شده
Photo: Amir Pouyan Shiva – Kish Island – South of Iran – July 2004 – Olympus Digital Camera; C300z – Manipulated

کشتی کولااف، که در سال ۱۳۴۵ در سواحل غربی جزیرة کیش با بار شکر به گل نشست.
کشتی یونانی جزیرة کیش، آرگو نیست؛ کشتی اسطوره‌ای یونانیها، همانیکه خدمه‌اش، هرکول و اورفه بودند. کشتی یونانی امّا، شباهتی با آرگو دارد: کشتی یونانی، مانند آرگو دست‌کم دوبار ساخته شده. بار آخر وقتی صنعت توریسم با جایگزین‌سازی و نامگذاری، کولااف را تبدیل به کشتی یونانی کرد. حالا هر توریستی دوست دارد کشتی یونانی را – و نه کولااف، همدان سیروس، فارس، امپراطور، نچرایست (نامهای دیگر همین کشتی) – خصوصاً وقت غروب در جزیزه ببیند.
آرگو هم دوبار ساخته شد: آرگوناتها، اجزای آرگو را بتدریج عوض کردند و کشتی دیگری آفریدند. اینطور، چیزی از اصل باقی نماند. آرگو و کشتی یونانی، دیگر هیچکدام اصل نیستند. بقول بارت، آرگو شیئی‌است که علّتی جز نام خود و هویّتی جز شکل خود ندارد.

دلالت؛ دیدگاهی نا-سوسوری: دال بی ‌مدلول

The Sign; A Non-Saussurian Approach: THE SIGNIFIER WITHOUT THE SIGNIFIED
عکس: امیرپویان شیوا – مرداد ماه هشتاد و سه – دوربین: المپوس؛ سی۳۰۰زد – دستکاری‌شده
Photo: Amir Pouyan Shiva – July 2004 – Olymous Digital Camera; C300z – Manipulated

این علامتهای روی دیوار، برایم مانند خط خطیهای بی‌هدف، دالی بی مدلول هستند. یا شاید هم نه؛ علامتهای دزدان و شب‌روها – که خبر از موقعیّت خانه و وضعیّت صاحبش میدهند. ۹۶-۲۲ یعنی صاحب خانة بیست و دو ساله با مادربزرگ نود و شش ساله‌اش زندگی میکند. ۵/۲ یعنی، دو متر و نیم طناب کافی است و ... . یا شاید علامتهایی بر خانه‌هایمان تا برای روز مبادا خودیها را از غیرخودیها جدا کنند؛ مثل علامت هلال روی واگنهای قطار مسلمانان در جنگهای داخلی هند.
این خط خطیهای بی‌هدف، این دالهای بی‌مدلول، برای من در درجة صفر عکسند و حاوی ارجاعی نیستند؛ برای دزدها و شبروها، شاید امّا نه.

گرگان

این عکس مربوط می‌شود به گرگان . امّا صرفاً اوّلین عکس این فوتوبلاگ محسوب نمی‌شود!

پ.ن. این عکس افتتاحیه رو محمد حسین عزیز از بین عکسهایی که خودش گرفته انتخاب کرده. محمدحسین - اونطوری که من فهمیدم - عاشقانه گرگان رو دوست داره و بقول خودش هیچ‌جای ایران، گرگان نمیشه. من هم باهاش همنظرم. :) گرگان، شهر مادری منه. باید دو بار از محمدحسین تشکّر کنم؛ یکبار بخاطرِ درست کردن این فتوبلاگ و دوّم بخاطر حسن سلیقه‌اش.. :)