« نظام | صفحه اصلی | حکایتِ طرف و دوست‌دخترهایش »

برنامه‌ی مستند آمریکایی درباره‌ی ایران

دو سه روز پیش، یکی از استادهای پویان با ذوق و شوق بهمون خبر داد که برنامه‌ی مستندی دیده درباره‌ی ایران و براش خیلی جالب بوده و دوست داره ما هم تکرارش رو ببینیم و نظرمون رو در موردش بهش بگیم. از فردای اون‌روز هم هربار ما رو دیده یا ایمیل زده با ذوق به جای سلام فرنگی با لهجه گفته یا نوشته سلام و بعد هم پرسیده که درست گفتم؟!!
خلاصه که بله. دیشب ما هم برنامه‌ی مستندی رو که جناب آقای ریک استیوز از ایران ساخته و چند وقتیه پخشش در سراسر امریکا شروع شده و در ایالت‌های مختلف یا پخش شده یا تا چند روز آینده پخش می‌شه، دیدیم و قرار شده استاد محترم ما رو به شامی ناهاری کافی‌شاپی چیزی دعوت کنه تا براش توضیح بدیم چقدرش واقعی بوده. برخورد آمریکایی‌ها با ایران و ایرانی واقعا جالبه. همشون به شدت در مورد ایران کنجکاون و وقتی می‌شنون یکی از ایران اومده، دقیقاً همون واکنشی رو نشون می‌دن که یه ایرانی تو ایران وقتی یه امریکایی رو می‌بینیه.

و اما بریم سراغ آقای استیوز و برنامه‌اش. این آقای شاد و خوشحال سفرش رو از تهران شروع کرده و در مسیرش به سمت ابیانه یه سری هم به مقبره‌ی امام زده و بعد هم رفته اصفهان و شیراز گردش کرده. از اونجا که هدف استیوز - که برای کتابهای راهنمای سفر به شهرهای اروپایی مشهوره - از این سفر و ساخت برنامه، شناخت فرهنگ و مردم ایران به منظور بهبود روابط مردم دو کشور ایران و آمریکا بوده، خیلی بیشتر به نکات مثبت سفرش تآکید ‌کرده و علاقه‌ی زیاد ایرانی‌ها رو به مردم امریکا نشون داده؛ مثلا در چندین مصاحبه، مردم خیلی با اشتیاق در مورد امریکا صحبت می‌کنن و به مردم امریکا ابراز علاقه. البته از اون طرف هم تصویر مرگ برآمریکای بزرگی رو که روی یکی از ساختمون‌ها تو خیابون کریم خان هست نشون می‌ده و سعی می‌کنه بگه که مردم با دولت در مورد امریکا موافق نیستن.

یکی از جنبه‌های مثبت دیگه‌ای که تو فیلم نشون می‌ده، نمایش وجوه مدرن زندگی در ایران و مقایسه‌ی چندباره‌‌ش با کشورهای اروپایی و آمریکاست. مثلاً وقتی مراکز خرید شیک و مدرن تهران رو نشون می‌ده یا زندگی اجتماعی و گردش مردم در سی و سه پل اصفهان رو، تاکید می‌کنه که اینها هیچ چیز از اروپا و امریکا کم ندارند. از طرفی مذهبی بودن مردم ایران و امریکا رو با هم مقایسه می‌کنه و می‌گه ایرانی‌ها هم مثل امریکایی‌ها مذهبی هستن و وقتی صحنه‌های نماز خوندن رو در اصفهان نشون می‌ده می‌گه این اعمال مذهبی من رو یاد کلیساهای خودمون می‌ندازه!
غذاهای ایرانی و مهمون نوازی ایرانی‌ها هم که کلاً خیلی به مذاق این دوست امریکایی خوش اومده. مخصوصاً وقتی در شیراز در خانه‌ای مهمون بوده و براش بی‌خبر جشن تولد گرفتن. شیطنت بامزه‌ی اصفهانی‌ها هم که جای خود رو داشت: وقتی که آرزوشون رو دوستی مردم ایران و آمریکا اعلام می‌کردن و علامت پیروزی امریکایی رو به این آقای استیوز بی‌نوا نشون می‌دادن! البته اون هم تند و تند به ایرانی‌ها این علامت پیروزی رو نشون می‌داد. این هم خب یه نشونه‌ی دیگه‌ی مهمون‌نوازی ایرانی بود که البته ایشون متوجهش نشد، چون کتکش که نزدن هیچ همه‌ هم غش غش می‌خندیدن و متقابلا همون علامت رو نشونش می‌دادن

در شیراز هم حسابی از حافظ و سعدی تعریف کرد و مقبره‌هاشون رو نشون داد و وقتی هم رفت تخت جمشید طبق معمول از غرور آریایی و کوروش و داریوش و قدرت و افتخارات ایرانی مفصل گفت.

خلاصه که برنامه‌ی خیلی جالبی بود و من رو که حسابی دلتنگ ایران کرد. به خصوص وقتی تو یه صحنه میدون آرژانتین و خیابون بخارست رو نشون داد، من سه متر پریدم هوا و جیغ زدم که خونمون و دیگه اشکم دراومد.
اینجا یه قسمتهایی از همین برنامه رو می‌تونید ببینید. اینجا هم می‌تونید نظرات کسایی که برنامه رو دیدن ببینید؛ جالبه!