دهشتِ امرِ مذهبی

لذت بردم.فوقالعاده بود!مرسی پویان عزیز.این پست خیلی چسبید:)

-----
:)

ممنون میشم اگر تعریف خودتون رو از این واژه ها که بکاربردید بفرمایید: شخصی سازی . مادی سازی .خاص گرایی. فردیت. کلی شدن. موجودیت های نامعین.موجودیت های خاص. لاهوتی. ناسوتی.

-----
سلام :) سعی کردم که منظورم رو همونجا توی متن توضیح بدم. هیچ توضیح بهتری نسبت به اونچیزی که البته خیلی خلاصه نوشتم، به ذهنم نمیرسه...

hamin ke migid iman janbeye fardi dare va az ebrahim o ina sohbat monid hamin harfi ro ke iman janbeye fardi dare ro naqz mikone

-----
متأسفانه متوجه نشدم چرا. ممنون میشم اگه توضیح بیشتری دارین بگین. :)

سلام
لوگوی جدید مبارک !

-----
سلام :) منظورت از لوگوی جدید اون favicon با خط نستعلیق؟
ممنونم :)

سلام و ممنون

-----
خواهش می‌کنم ولی بابتِ چی؟ :)

با وجود آنکه چندین بار این پست را خواندم ولی متوجه ارتباط بین بندهای آن نشدم، مخصوصا مضمون بندهای اول و چهارم که با بند دوم و سوم کاملا متفاوت بود و نمیدانم چگونه می توان از آنها به نتیجه واحدی رسید.
اول بگویم که من در مطالعات دورکیم اثری از دهشتبار بودن عمل تبدیل امر لاهوتی به ناسوتی نمی بینم، مگر نه این است که جامعه ای که این امر در آن اتفاق افتاده و مورد بررسی دورکیم قرار گرفت جامعه ای بدوی بود که در آن فردیت بشر هنوز چندان رشد نیافته بود؟ و افراد آن جامعه هیچ یک به تنهایی در مورد این روند فکر نکرده و بنابراین به نتیجه ای مبنی بر دهشتبار بودن آن هم نرسیده بودند. هر چه بوده به هر حال امری طبیعی و جا افتاده برای فرد و جامعه آن زمان بوده و از آنجا که هر جامعه در قالب زمان و مکانی خاص تعریف می شود دهشتبار بودن این امر حتی اگر توسط تمامی افراد جوامع موجود کنونی هم تایید شود هیچ دلیلی بر دهشتبار بودن آن برای جامعه آن زمان نمی تواند باشد.
در ثانی اگر اشتباه نکنم دلهره ای که کی یرکگارد از آن سخن می گفت نه به علت شخصی و خاص بودن نوع رابطه بلکه به علت غیر عقلانی بودن چنین رابطه ای است، از او نقل قول می کنم:«ایمان دقیقا تناقض میان شور نامتناهی مکنونیت فرد و تردید و بی یقینی عینی است. اگر می توانستم خدا را به شکلی عینی دریابم، ایمان نمی داشتم، اما دقیقا به همین دلیل که نمی توانم خدا را به شکلی عینی دریابم باید ایمان بیاورم.» دلهرهای که کی یرکگارد از او سخن می گوید از تعقلی سرچشمه می گیرد که دستاورد قرون جدید است، تعقلی که با رشد آن، فرد برای اولین بار دارای این قدرت شدد که در مورد آنچه همه تا به حال به آن اعتقاد داشته اند، به تنهایی فکر کند و چنانچه آن را با عقل در تناقض ببیند(که انسان مدرن اکثرا میبیند) در مورد اعتقاد داشتن یا نداشتن به آن چیز تصمیم بگیرد. حال اگر فرد با علم به اینکه عقل چنین تصمیمی را تایید نمی کند همچنان بر آن پافشاری کند به ناچار باید دلهره را بپذیرد، دلهره نقض آنچه عقل تایید می کند،یا مثل ابراهیم دلهره نقض آنچه اخلاق تایید می کند(البته ابراهیم بنا به گفته کی یرکگارد دچار این دلهره نشد چون قبل از اینکه به آن درجه از ایمانی برسد که در آن اسماعیل را در کمال خونسردی قربانی کند این مرحله را از سر گذرانده بود.)
حرفم به درازا کشید، تقصیر خودتان بود! زیادی خلاصه نوشته بودید!خواستم اینطور ننویسم این شد!:)ا

-----
سلام و ممنون بابتِ نظرتون و چه خوب که خلاصه ننوشتین. من هم سعی می‌کنم تا جاییکه می‌تونم پاسخ بدم؛ بلکه مطلب روشنتر بشه. :)

1- نتیجه‌ی واحدی که خواستم از حرفای این سه نفر بگیرم در واقع کلانتر اگه نگاه کنیم اینه که منطق ایمان با منطق مرسوم متفاوته. همیشه یک واسطه‌ای وجود داره که امر محال رو شدنی میکنه.

2- منظورم از دهشت‌بار بودن امر مذهبی اینه که در این مورد ما همیشه با یه چیزی مواجهیم که منطقاً نباید اونجا باشه، ولی هست. بازگشت به شماره‌ی 1، این همون امر محالیه که شدنی شده. این موضوع دهشت‌باره.

3- منظورم از فردیت اصلاً فردیت مدرن نیست بهیچ‌وجه. اشکال اینجاست که هر وقت صحبت از فردیت می‌کنیم، فردیتِ حاصل مدرنیته و چه و چه به ذهن میآد. منظورم از فردیت اینجا شبیه و نزدیک به اونچیزیه که باتای اسمش رو می‌ذاره حاکمیت. به زبون ساده حاکمیت فرد بر خودش.

4- باز، دهشتبار بودن به همین فردیت برمی‌گرده. در مواجهه با یه چیز نامعلوم و غیرمتعین فرد چی کار می‌کنه معمولاً؟ بذارین استعاری بگیم که در اولین قدم لمسش می‌کنه. لمس کردن متضمن لمس شدنه. این ارتباط فردیه و روی لبه‌ست. فرد اون چیز نامتعین رو باید برای خودش ملموس کنه. این شخصی‌سازیه. خودش هم همزمان تحت تأثیر قرار می‌گیره... و چون فردیه، دهشتبار هم هست. کاری که ابراهیم میکنه - قصد قربانی بچه‌ش - واقعاً دهشتباره. امّا دهشتبار بودن فقط کشت و کشتار نیست. به نظرم در هر چیز فردی به این معنایی که گفتم، یک عنصری از این دهشت - که نمیدونم اسم خوبیه یا نه - وجود داره: تو این محالی رو که حالا شدنی شده، می‌فهمی.

5- اینجوری غیرعقلانی بودن رابطه - بگیم نامتعارف بودن برای منطق مرسوم؛ فردی بودنش؛ محال بودنش - همونطور که خودتون گفتین دهشتبار بودن رو هم با خودش داره.

نمیدونم که تونستم روشنتر بگم یا نه. :) خیلی خوشحال شدم که شنیدم و احتمالاً بازم میشنوم :)