هدیه

در باب نسل من فکر نمی کنم حرف شما درست باشد . من وقتی هدیه میگریم فردایش می روم هدیه را قیمت می کنم و در اولین فرصت عوضش را میدهم .دلیلی که کارت های هدیه و البته پول نقد را دوست میدارم هم اینست که علاوه بر اینکه هرچه نیاز دارم با آن می خرم لازم نیست بروم و ارزشش را نیز پیدا کنم .

لابُد مزخرفترین هدیه یی اِ که کُلَن میشه گرفت از کسی ...
به دردِ این باباهایی میخوره که ..

کاملا موافقم که کارت هدیه یا چک هرگز نمی تونه آنقدر که باید،احساس آدم را منتقل کنه. در مورد خودم، همواره نوشتن یک خط یادداشت بر روی یک کارت ساده یا برگ اول یک کتاب به عنوان هدیه ،از خرید یک دست لباس برای خودم مهمتر و جدیتر و حتی سختتر بوده چرا که اون یک جمله را فقط و فقط برای اون مناسبت و فقط برای اون آدم خاص انتخاب میکنم.

آقا شما خیلی عاشقی!

به نظرم کسی که کارت هدیه را هدیه میدهد، یکی از مقاصد زیر را بیان میکند:
1) نمیشناسمت، بدلیلی مجبور بودم برایت هدیه ای تهیه کنم.
2) میشناسمت، برایم آنقدر ارزش نداری که بروم و بگردم و چیزی که برایت مناسب است را پیدا کنم.
3) این صدقه را از من بپذیر.

------
اینجوری دیگه البته خیلی خشن شد! :)) من به بعضی از نزدیکترین عزیزهام هدیه‌های اینجوری داده‌ام؛ امّا همیشه در کنارِ نوعِ دیگه‌ای هدیه - نه الزاماً جسم‌مند - بوده (حتّا از جنس کلمه یا حضور). طوریکه بخشی از مفاهیمی رو که در هدیه‌‌ی آرمانی هست، بهش رسونده باشم.
امّا اگه بگیم یه هدیه‌ی آرمانی هست که اون خواص رو داره؛ یه کارت هدیه‌ی افراطی هم هست که این خواصی رو داره که تو نوشتی.

به کامنت قبلی اضافه کنم که یک حالت دیگر هم هست که خیلی متفاوت است و آن اینکه:
دستم خالی است. آنچه تو را شاد کند، در عالم خاکی نمی آید بدست. حالا کرم نما و این را بپذیر.

من این قسمت "فدا" شدنش را خیلی مهم می دونم؛
اینکه در انتخاب، تهیه و دادن این هدیه به طرف مقابل سختی بکشیم و احیانا چیزی رو از دست بدیم - مثل همون زمان یا دارایی که گفتید - شاید اصل معنای هدیه باشه؛ که به گیرنده هدیه این پیام رو میده که من برات ارزش قائلم یا همون جمله که به نظر کل متن مقدمه اش بود: "برات می میرم!"
:)

آقای پویان این دومین یادداشت است ایمیلت که کارنمی کند من با شما کار دارم حالا گذاشتی رفتی لااقل جواب بده. لطف کن یک ایمیل بزن تا نشانی ایملت را داشته باشم وباشما طرح مسئله کنم.من یک فصلنامه انشا ونویسندگی دارم راه می اندازم به همفکری ات نیاز دارم.لطفاازwww.writing.blogfa.com بازدیدکن.

----
این ممکنه دومین یادداشت شما باشه؛ امّا اولین کامنتیه که از شما میبینم. عرضم به خدمتتون که ایمیل من به یگانگی خدا، همونیه که اون بالا هست و کار هم میکنه. روزانه چندین و چند نامه به این نشانی بدون مشکل خاصی میاد. دوباره امتحان کنین لطفا. پویان در پویان نقطه دبلیو اس.

يكي از تجريبات اخير زندگي من اين بود كه يه هديه ي به معناي واقعي آرماني گرفتم.هديه اي كه از نظر فيزيكي خيلي ارزشمند بود و از نظر روحي (نفس دهش ارزشمند ترين چيزهاي يك انسان)خيلي خيلي خيلي...
و شديدن همون فدا شدن رو القا ميكرد.
اما شايد خوبي كارت هديه اين باشه كه مثل اين هديه هاي آرماني نميتونه مدتها فكر و دغدغه ي يه آدم بشه و بازي كنه با زندگيش هرچند اين بازي لذتبخش هم باشه...
يه چيزيه كه خيلي خلاصه بعضن ميتونه حس دوستي و مهر رو انتقال بده به دور از هر پيچيدگي.
و ضمنن غير قابل تغيير و برگشت!...

امروز یه کارت دیدم که مخصوص این بود که کارت هدیه رو بذاری لاش و هدیه بدی. روی کارته نوشته بود:

I wanted to give you a gift I knew you'd love... and I know that you love to SHOP...

فکر می کنم یه نکته ی دیگه که در رایج شدن این کارتهای هدیه مضمره اینه که "خرید کردن" الان به عنوان یه فعالیت مهم و لذتبخش مطرحه... تا جایی که آدمها دیگه به همدیگه کالا هدیه نمی دن، بلکه خرید کردن هدیه می دن! خریدن برای خریدن... و نه برای هیچ چیز دیگه!

-----
راست میگین خیلی جالبه. :)