« دکتر | صفحه اصلی | خاکسپاری »

جمعه‌ی سیاه

گویا اینجایی‌ها فردای بعد از روزِ شکرگزاری را – همین امروزی که دارد کم‌کم این طرف‌ها به آخر می‌رسد– «جمعه‌ی سیاه» می‌خوانند. در واقع از فردای شکرگزاری تا سالِ نو، دوره‌ی خرید و تخفیف‌هاست و جمعه‌ی سیاه اوّلین روزش. این‌طور می‌گویند که جمعه‌ی بعدِ شکرگزاری، شلوغ‌ترین روزِ فروشگاه‌های خرده‌فروشی‌ست. معمولاً فروشگاه‌ها ساعت پنج یا شش صبح و حتّا زودتر باز می‌شوند. مردم از ساعت‌ها قبلْ در انتظارِ گشایش فروشگاه‌ها – که خیلی‌ها پنج‌شنبه‌ی شکرگزاری را تعطیل‌ند – صف می‌کشند. فروشگاه‌ها باز که شدند، منتظران هجوم می‌برند تا از انواع مختلفِ تخفیف و حراج بهره ببرند. این‌ها البتّه شنیده‌های من است. صحّتش را دیگران تأیید کنند. درباره‌ی وجه تسمیه‌ش هم دقیق نمی‌دانم. بعضی دلیل را ترافیک شدید این روز می‌دانند و برخی دیگر، از این می‌گویند که فروشنده‌ها مثلاً با تخفیف‌هایشان به خاک سیاه می‌نشینند.

به هر شکل؛ امروز در یکی از حومه‌های نیویورک و در فروشگاهِ مشهورِ زنجیره‌ای وال‌مارت، یکی از کارکنان فروشگاهْ زیر دست و پای مردمی که از شبِ قبلش برای خرید جمع شده‌بودند، مُرده. طرف زیرِ دست و پای خریدارانی که در را فشار می‌داده‌اند تا پنج دقیقه زودتر از ساعتِ پنج – ساعتِ گشایش – وارد شوند، افتاده بوده؛ امّا هیچ‌کس با دیدنِ او متوقّف نشده. همه با عجله از روی بدنِ نقشِ بر زمین طرف یا از دور و بَرَش رد می‌شده‌اند تا چیزی از دستشان در نرود. خریدارانِ مشتاق حتّا نگذاشته‌اند که بقیّه‌ی کارمندانی که آمده‌بودند تا به همکارشان کمک کنند یا پلیس، مانع خریدشان شوند. جز کارمندِ مذکور، چند نفر از خریداران – از جمله خانمِ باردارِ هشت‌ماهه‌ای – برای معالجه و مراقبت به بیمارستان رفته‌اند.

نیویورک تایمز، خبر را در صفحه‌ی «کسب-و-کار» کار کرده.
وال‌مارت اطّلاعیه داده که برای ما از همه مهمتر، سلامتِ خریداران و کارمندان‌مان است.