« فهرست کتاب‌های دوست‌داشتنی سال هشتاد و شش | صفحه اصلی | هزارتوی رقص »

دو روایت از سالِ خوبِ رفته

× پویان:
هشتاد و شش سال خوبی بود. سالِ ازدواجِ من و سیما؛ سال مبدأ. از این پس، هر وقت بخواهند سالیانِ با هم بودنمان را بشمارند باید هشتاد و شش را از عددِ سال کم کنند؛ هرچند نزدِ خودمان چند سالی را به حاصل این تفریق می‌افزاییم تا عددِ دقیق‌تری به دست آید. هشتاد و شش سالِ خوبی بود. پس از یک‌سال دوری و در دهمین سالِ تدریسم، دوباره به علّامه حلّی – مدرسه‌ی فارغ‌التحصیلیم – برگشتم و یادم آمد که هرچند کمتر از پیش، ولی هنوز بچّه‌ها و میز و نیمکت و در و دیوارِ مدرسه‌ای را که سال‌های خوب آغازِ جوانیم را آن‌جا درس دادم، دوست دارم.

هشتاد و شش سالِ خوبی بود. سالی که بیشتر دانستم هیچ نیازی به ستایش آنانی ندارم که – به قول اورلیوس – هر پانزده دقیقه یک‌بار خود را نکوهش می‌کنند. سالی که نه ستایش که نکوهش دیگران هم، کمتر از قبل آزارم داد و بیش از پیش، فهمیدم چطور در شرایط ناخوشایندْ لحظاتی را به سرگرمیِ خوشایند مبدّل کنم و بازی درد و رنج را به هم بزنم. هشتاد و شش سالِ خوبی بود. فهمیدم مُدارا بخشِ مهم و اصلی عدالت است. با این‌حال، دانستم فضیلت‌های بزرگ را – نظیر شجاعت، خروشیدن و برآشفتن – نباید از خاطرم دور کنم که گاهی البتّه به اخلاق و عدالت نزدیک‌ترند. در هشتاد و شش سعی کردم تا آنجا که می‌توانم مدارا کنم و به سرعت بگذرم – که وقت تنگ بود. آنقدر تنگ که گاهی ماهی دو سه بار بیشتر ننوشتم – تا جایی‌که گمان کردم دیگر نوشتن نمی‌دانم.

هشتاد و شش سال خوبی بود. حالا به خاطر همان کمی وقت، دوستانِ افسانه‌ایم – احسان و سینا و فرهاد و داش مهرتاش و سامی – را به فراوانی دو سه چهار سالِ قبل نمی‌بینم. ولی در سالِ رو به پایان هر بار به هر بهانه – تولّد یا جشنِ گشایش کسبِ یکی از همین دوستان – دور هم جمع شدیم، فهمیدم که چقدر تک‌تک‌شان را دوست دارم. هشتاد و شش سال خوبی بود، چون دوستانِ خوب جدیدی به دست آوردم. پیشتر گفته بودم که از دست دادنِ هر دوست، خسران است و نمی‌توان در ترازو دوست رفته و به دست آمده را سبک‌سنگین کرد و بیلانِ سود و ضرر داد. با این‌همه دوستی‌های تازه یا محکم‌شده، هشتاد و شش را خوشایند کرد.

دستِ آخر، هشتاد و شش سالِ خوبی بود. سالی که فهمیدم هنوز – و حتّا شاید بیش از قبل – هم خوشبینم و هم امیدوار و هیچ چیز در جهان خوب یا بد نیست مگر من خوب یا بد بدانمش. هشتاد و شش سال خوبی بود؛ چون من خوب خواستمش.
سالِ نوتان مبارک و خجسته. :)

× سیما:
سال هشتاد و شش برای من هم سال بی‌نهایت خوبی بود. بی‌شک قشنگ‌ترین لحظاتِ زندگیم، امسال رقم خوردند. لحظه‌ها و روزهایی که تا عمر دارم فراموش‌شان نمی‌کنم. شادترین و زیباترین شب سراسرِ عمرم در این سال بود: ششم دی ماه هشتاد و شش. روز و شب قشنگی که در کنار عزیزترین‌هامان شادمانه جشن گرفتیم؛ باشکوه‌ترین و گرم‌ترین جشنی که تا به حال دیده بودم. جشنی که به خاطر عشقِ قشنگ و پاک‌مان گرم و رؤیایی بود. از ششم دی‌ماه به این‌سو نیز با هم در با صفاترین خانه‌ی دنیا زندگی کردیم. خانه‌ای که با همدیگر هر روز، قشنگ‌ترش ساختیم. در سال هشتاد و شش اوّلین سفرهای دوتاییمان هم اتّفاق افتاد. با این سفرها، تازه معنای مسافرت را فهمیدم. سفر در کنار پویان و با نگاهی که او القاء می‌کند، معنا و جلوه‌ی دیگری می‌یابد.

امسال، روزها و شب‌های شادی را در کنار دوستانِ خوب و مهربانمان گذراندیم. شب‌های زیادی را مهمانی دادیم و مهمانی رفتیم و حسابی خوش گذراندیم. در بسیاری از این مهمانی‌ها هم دلارام و پیام و جادی و لیلای عزیزمان و دوستان افسانه‌ای پویان و همسرانِ خوبشان نقش بزرگی در شادی‌هامان داشتند. به نظرم دوستی‌هامان امسال خیلی دلنشین‌تر و عمیق‌تر بود. در جمع قشنگ و صمیمیمان، توقعات و انتظارات بی‌جا وجود نداشت. در جمعِ دوستانمان حسادت معنا نداشت و همه از شادی هم ذوق می کردیم. امسال هم مثل همیشه با پویان کافه‌ها و رستوران‌های جدیدی کشف کردیم. تئاتر رفتیم و درباره‌شان صحبت کردیم. برای هم کتاب خریدیم و پویان مثل همیشه با صدای بلند برایم کتاب خواند؛ امّا این‌بار بر خلافِ گذشته در خانه‌ی قشنگ و دوست‌داشتنی‌مان.

مهمترین درسی که امسال از پویان آموختم این بود که بدِ مطلق در جهان نیست. آدمها سراسر «بد» و «خوب» نیستند و هر کس ویژگی‌های خوب و بد را همزمان دارد – که باید از هم سواشان کرد. خلاصه، سال هشتاد و شش را خیلی خیلی دوست داشتم و از همه‌ی کسانی که در شادی‌های امسالم نقش داشتند ممنونم. امیدوارم سال جدید برای همه پر باشد از شادی و سلامتی و موفقیت. سال نو مبارک. :)

ارسال نظر

بهتر است نظر یا پیشنهادتان درباره‌ی نوشته‌ی من باشد. به‌هرحال، ممنونم که عقیده‌تان را ابراز می‌کنید. یادداشتِ شما پس از بررسی در همین بخش قابل مشاهده است.

(If you haven't left a comment here before, you may need to be approved by the site owner before your comment will appear. Until then, it won't appear on the entry. Thanks for waiting.)

نام:

رایانامه:

وب‌گاه:

مرا به یاد آور?

نظر: