« سرخط چند خبر از جبهه‌ی شرق، غرب، شمال و جنوب | صفحه اصلی | هزارتوی شهر »

کژوال‌ها

یکشنبه 28 بهمن 1386

مد و سبک‌های پوشش در مطالعات فرهنگی اهمیّتِ ویژه دارد. چند سطر پایین را – در فاصله‌ی کوتاهِ انتظار برای آمدنِ مهمان‌های عزیزمان – در معرّفی سبکِ «کژوال» - مشهورترین سبکِ غیررسمی – نوشته‌ام که هرچند در آغاز، سبکِ خرده‌فرهنگی خاص بود، امّا بعدتر عمومیّت یافت:
در بین سبک‌های خیابانی مُد و لباس – مثل ریو، سکین‌هد، ماد، تدی‌بوی‌، گوت، هیپی و ... که همگی تاریخ و معنای ویژه‌ی خود را دارند – سبکِ لباس‌پوشیدنِ کژوال‌ها – که در اواخرِ دهه‌ی 1970 از ورزشگاه‌های انگلستان بیرون آمد – به نظرم بیش از همه ماندگار و همه‌پسند شد و از خیابان به محافلِ رسمی‌تر هم رسید. این سبک – که حتماً نه از سر اتّفاق با تاچریسم هم‌زمان شد – دارندگی و رفاهِ پوشندگانش را بیان می‌کرد و به همین خاطر به شدّت به مارکِ لباس و نمایش آن تأکید داشت؛ مارک‌هایی که رفته‌رفته درشت‌تر شدند تا بیشتر به دید بیایند. کژوال‌ها سعی می‌کردند حتّا مارک کفش‌های ورزشی‌شان را با بیرون گذاشتنِ زبانه‌ی آن‌ها به رخ بکشند. مارک‌های معروف مثل لاکوستی یا دیزل از صدقه‌ی سرِ کژوال‌ها معروف‌تر، موفّق‌تر و پولدارتر شدند.
به نظر می‌رسد آن‌چه سبکِ کژوال‌ها را همه‌پسند کرده، برخلاف‌ِ دیگر سبک‌ها که محبوبیّتِ «قبیله‌ای»شان را مثلاً از اعتراض‌آمیز بودنِ خود می‌گرفتند، زیبایی و دقّتی بود که در جزئیات به کار می‌بردند. کژوال‌ها تنها با شلوار جین، تی‌شرت و کفش اسپرت یا پولیور و کت به معنی مصطلح واقعاً «شیک» بودند و تحوّلی در سبکِ پوشش مردان پدید آوردند. سبکی که بعدتر به مردانِ مسن‌تر گسترش پیدا کرد. در واقع، مردانِ مُسن‌تر، تا اواسط دهه‌ی 1980 تا حدّی – و نه مطلقاً – فاقدِ »مُد» بودند. مد بیش از همه برای زنان و بعد، جوان‌ترهای هر دو جنس طرّاحی می‌شد. لباس‌های مارک‌دار – که اغلب گران‌تر بودند – رفته‌رفته و با افزایشِ بیکاری جوانان در آغازِ دهه‌ی هشتاد، بازار خود را بین آن‌ها از دست داد و بیشترین بازار را بین مردانِ مرفّه مسن‌تر – مثلاً بیست و پنج تا چهل و پنج ساله – پیدا کرد؛ میان‌سال‌هایی که به قول سویج در دوره‌ی جوانی و نوجوانی خود خوب یاد گرفته بودند چطور مصرف کنند.

پويان، 8:14 بعدازظهر

يادداشتها

داشتم به وبگردی می گذراندم که رسیدم اینجا . خبر خوبی نیست . [...] الکترونیک شاهرود خواند . بعد ازدواج کرد و متاسفانه سه سال پیش چند ماه بعد از ازدواجش سکته ی مغزی کرد . زنده است اما عوارضش مانده و گمان کنم زنش جدا شده و خیال نکنم در حال و روز خوبی باشد الان ...

-----
واقعاً متأسف و متأثر شدم.... دوست خوب و عزیزی هست... امیدوارم که دوباره سالم ببینیمش.

نون | February 18, 2008 11:20 PM

مرگ گاهی ریحان می چیند!
یادبود احمد بورقانی
چهارشنبه 1 اسفند 1386 .ساعت 12:45 . خ.شریعتی .خ.گل نبی غربی .نرسیده به میدان کتابی .دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبائی . سالن شهید مطهری

ستاد | February 19, 2008 11:55 AM

salam ostad!

Belakhare ye mabhasi pish umad ke ye chizi be2nam begam:D

Gostareshe sabke casual be Europe ro ba'zi az afrad be moaffaghiathaye Liverpool dar daheye 80(be morabbigarie Bob Paisley) midunan.

Tarafdaraye Liverpool
(ke be estelahe italiayiha goroohaye "Ultra"ye ziadi dashtan va be sobat va paydari 2 hamrahie teameshun ma'ruf budan kam kam pa be mainland Europe gozashtan.

ye seri az tarikhnegarane moaser voroode Trainers be England ro nashi az hamin tarafdara midunan.

Zemnan in tarafdara 2ye safarhashun ba maghazehaye arze konandeye markhaye taghallobi ashna shodan va bekhatere hamin casualha mark-dar push(!) ham shodan.

Alaan ye te'dade ziadi autobiography az hooligan ha va casualha (gahi yeki budan) tarafdare teamaye mokhtalef dar umade ke ham machismo,ham dress sense va ham violence zaatie in gorooha ro barrasi karde.

Ye nemuneye khubesh darbareye Cardiff City va tarafdarashe(The Soul Crew) ke neveshteye Mark Rivers va ye babaye digas ke khundanesh shayad baraye shoma be onvane ye motakhasses az manam jalebtar bashe:)

ayyame ezzat mostadam,
ye shagerde kuchik!

-----
ممنون سهیل جان. استفاده کردم. اگه فرصت کنم، فارسیش میکنم میذارم تو متنِ پستِ اصلی.
فکر کنم یه جمله‌ی شعاری هم بود که می‌گفت کشوری که فوتبال درجه یک داره، نباید تماشاگرها و طرفدارهای درجه دو داشته باشه. پس باید خوش‌تیپ باشیم.

بازم ممنون

Soheil E. | February 21, 2008 05:40 PM

جالب بود برام تا حالا تو وبلاگستان مطلب درباره ی لباس و تاریخ و فرهنگ لباس پوشیدن ندیده بودم.

-----
خوشحالم که براتون جالب بود :)

سعید | February 24, 2008 03:29 PM

دلِ من همی جُست پیوسته یاری
که خوش بگذراند بدو روزگاری
شنیدم که جوینده یابنده باشد
به معنی درست آمد این لفظ ، باری
به کامِ دل خویش یاری گُزیدم
که دارد چو یارِ من امروز یاری؟
بدین یارِ خود عاشقی کرد خواهم
کزین خوش تر اندر جهان نیست کاری

فرخی سیستانی

[بایگانی]

حکمت

جمعه 20 مرداد 1391

کسی میگفت - و چه درست میگفت: همه جا، هر شهر و روستا و کشور و استانی، برای زندگی خوب است، الا آنجایی که قرار است خوب باشد!

8:23 صبح | يادداشتها (2)

● بزرگداشت علیرضا طبایی در خانه‌ی هنرمندان ایران
● جایزه‌ی محسن رسول‌اف در جشن تصویر سال
● سایت رسمی دانشگاه آکسفورد- درباره‌ی مدرک جعلی علی کردان
● قابل توجهِ خوانندگان پروپا قرصِ راز
● جان به لب رسید از یاری!!!

[بایگانی]

غول

سه شنبه 14 اردیبهشت 1389

امروز استاد درس «نظریه‌ها و رویّه‌های معاصر در مردم‌نگاری»مان می‌گفت «اینکه بر دوش غول‌های بیکران ایستاده‌اید، دلیل نمی‌شود که از آن بالا روی سرشان بشاشید!»

پ.ن. لابُد نیازی به توضیح نیست که گمانم نیوتون است که می‌گوید اگر بهتر می‌بینم از این‌روست که بر دوش غو‌ل‌های بزرگی سوارم...

6:10 صبح | يادداشتها (5)

شکر

جمعه 9 بهمن 1388

یک پیام صبحگاهی در زمستان مینئاپولیس: دمای هوا منهای هفت درجه‌ی فارنهایت (منهای بیست درجه‌ی سانتی‌گراد) و به زودی انتظار یک جبهه هوای سرد را داریم! اوّل با خودت فکر می‌کنی که طرف یا نمی‌داند سرد یعنی چه یا نمی‌فهمد منهای بیست درجه چه‌اندازه سرد است که تازه می‌گوید یک جبهه هوای «سرد» دارد نزدیک می‌شود. ولی بعد که با خودت فکر می‌کنی می‌فهمی که این در واقع بیان دیگری‌ست از «باز برو خدا رو شکر کن ...» -ِ خودمان.

-----
چند روز به پایان ماه میلادی مانده. پهنای باند راز، لب به لب شده و ممکن است هر آینه لبریز شود. اگر این اتّفاق افتاد و راز را ندیدید، دوباره با شروع ماه میلادی نو سعی کنید. همه‌چیز روبه‌راه خواهد بود.

5:08 صبح | يادداشتها (3)

رم کولهاس: گـفتگو با دانشجویان - سخنرانی و پرسش و پاسخ با رم کولهاس. به همراه مقاله‌ی پرواز گلوله یا آینده کی شروع شد؟ نوشته‌ی سنفورد کوینتر. ترجمه‌ی امیرحسین هاشمی. افسون خیال - شش‌هزار و نهصد تومان

طلال اسد

شنبه 29 خرداد 1389

طلال اسد، استاد برجسته‌ی انسان‌شناسی مرکز تحصیلات تکمیلی دانشگاه شهر نیویورک، در سال 1932 در عربستان سعودی به دنیا آمد و در هندوستان و پاکستان بزرگ شد. پدرش – که در چند نشریه‌ی آلمانی می‌نوشت – اطریشی یهودی‌تباری بود که به خاورمیانه بسیار علاقه داشت و در جوانی به
ادامه...