وطنم، ایران است

merci

-----
نمی‌دونم بابتِ چی مرسی. ولی خواهش می‌کنم!

یکی از عزیزترین و دوست داشتنی ترین ویژگی هات برام اینه که شعار نمی دی! نقش بازی نمی کنی! لذت می برم از اینکه می دونم، می بینم و حس می کنم از خیلی ها بیشتر می فهمی و کمتر کسی می تونه در عمق و سواد به پات برسه، با این حال هیچ کدوم از اینها هرگز باعث نشده بخوای حقیقت رو پنهون کنی، واقعیت رو کنار بذاری و شعارهایی بدی که هرگز بهشون عمل نمی کنی. در تک تک جملاتی که نوشتی خودت رو با تمام وجود دیدم. پیامبرم از صمیم قلب بهت افتخار می کنم و مغرورم به همراهیِ چون تو بزرگی:*:*:*...

-----
از دیشب تا حالا فکر کردم که چه جوابی بدم... آخرش فقط خجالت موند، بابت جوابی که ندارم بدم. :">

خوشمان آمد!
آقا معلّم، چه قدر دوست داشتم این نوشته و البته نوشته سعید خان نجفی را.
وطن، یعنی درست همون جایی که آدم متولد می شه و هویتش شکل می گیره. خدا را شکر که هستند کسانی که با همه کاستی های ایران، باز هم این جا رو به عنوان وطن می شناسند و نه کشوری ایده آل را که توش زندگی می کنن:)

-----
:)

سلام
می دانید یاد سال اول راهنمایی افتادم که زیرکی(!)از شما پرسید اول ایرانی هستید یا اول مسلمان!
در مورد نقل قولتان از رورتی هم بگویم که امیدوارم کرد!

-----
چه پرسشهایی به ذهن زیرکتان میرسیده ها!!

در مورد شما و خیلی از ما قضیه به همین سادگی نوشته شماست اما به نظرم وقتی حرف وطن پیش می آید باید به آدمهای خاص فکر کرد. بحث اصلی آنجا پیش می آید.

-----
آدمهای خاص کی‌ها هستن؟ براشون وطن چه طور معنا می‌شه؟ خیلی دوست دارم بدونم. :)

من دوستی دارم که 15 سال اول زندگی اش را آلمان، اتریش و دیگر کشورهای اروپایی بوده اما والدینی ایرانی دارد. حالا در آستانه 37 سالگی است. هیچ دوستی آنجا ندارد. همسرش ایرانی است. همچنان با زبان آلمانی فکر می کند. و کتاب فارسی اصلا نخوانده است مگر آنچه که بین 15 تا 18 در مدارس خاص خوانده است. خیلی از جهان وطنی سر در نمی آورد اما اگر ازش در باب وطن بپرسی شانه هایش را بالا می اندازد و می رود در فکر. من حرف سقراط را درک می کنم هر چند بعید می دانم بنا به آنچه که ما از او می دانیم به حق بوده باشد. به هر صورت بحث بر سر نا م ها نیست. اما اگر کسی شرایط من و شما را داشته باشد و حرف از جهان وطنی بزند بخشی از واقعیتش را بنا به برخی دلایل روانی انکار کرده است که البته مذموم است.

-----
مثال خیلی جالب و خوبی رو طرح کردید هادی عزیز.
هیچ چیز ذاتاً ایرانی وجود ندارد. مثال دوست شما، اینرا به صورت مشدد نشان می‌دهد. امّا اگر خدای نکرده، ایران با آلمان بجنگد کدام طرفی موضع خواهد گرفت؟ من از هویّت استراتژیک یا راهبردی حرف می‌زنم. ضمن اینکه میدانم هویت عام ایرانی وجود ندارد؛ امّا چرا باید هویّت عام‌تر جهان‌وطن وجود داشته باشد؟

من نفهمیدم که جناب رورتی چه‌طور می‌گوید که این غرور بیش‌تر وقت‌ها به هیأت آن اشتیاق در می‌آید و نه به شکل آن ملّی‌گرایی پرخاش‌گرانه؟
این که ایشان تاریخ جنگ‌های جهانی را نخوانده بوده یا من بد خوانده‌ام را احتمالاً خداوند بزرگ می‌داند و بس.

-----
هیچکدام! :) به نظرم قایل شدن تفاوت به اینکه برتری وجود داره، ربطی نداره.

ممنون به خاطر ایده قشنگت
از این که در بین شما جوانان تحصیلکرده امروزی هم افراد وطن دوست پیدا می شوند بسیار خوشحالم. انرژی گرفتم.

-----
:) خواهش می‌کنم. ممنون از شما.

فکر میکنم ترویج اینگونه تعصبات ملی و میهنی در آستانه جنگ آزادی بخش ایران و امریکا که دستورالعملی است از جانب سران فرصت طلبان ملقب به اصلاح طلبان!(چه واژه غریبی) نتیجه ای عاید آنها نمیکند فقط ممکن است تعداد بیشتری از سرمایه های انسانی این مملکت که پس از جنگ نیاز مبرم به انها دارد را از دم تیغ بگذراند
موفق باشی

-----
خدا نکنه... جنگ چیه؟! :)

سلام. مرسي از اين كه نوشتين... و قشنگ نوشتين ;)

-----
:)

ما انسان ها از درون گفتمان های غالب حرف می زنیم.و حالا چه فرق می کند که گفتمان غالب تحمیل کند جهان وطنی را یا ناسیونالیستی را یا الخ!!!

-----
دقیقاً... اصلاً فرقی نمی‌کند. یعنی در واقع بهتر می‌توان گفت هویّت کلان وجود ندارد. امّا صحبت این‌جا از هویّت استراتژیک است.
آیا این مثال کمکی می‌کند؟
ما از لحاظ تئوریک چیزی به اسم هویّت زنانه نداریم. امّا آیا جنبش فمینیستی هم نداریم؟

ببخشید ها! گمان‌ام ساده‌انگارانه‌ترین جوابی را دادید که می‌شد داد: همه به خوبی و خوشی تفاوت‌های‌مان را بپذیریم و هیچ‌کسِ هیچ‌کس به ذهن‌اش هم نزند که این تفاوت‌ها شاید نه‌تنها تفاوت، که تفوقی هم باشند.
راست‌اش من داشتم درباره‌ی جهان واقع حرف می‌زدم، نه درباره‌ی ایده‌ها و مُثُل.
خلاصه که، این هم انگار -شاید هم قطعاً- تیغی ست دولبه. همین.

-----
ابوالفضل عزیز،

همانقدر که میهن‌دوستی احتمالاً می‌تواند به ناسیونالیسم افراطی ختم شود، می‌تواند به راهی برای پیشرفت هم بینجامد. صحبت من اینجاست که تأکید بر هویّت ملّی به اندازه‌ی تأکید بر هر هویّت دیگری حق وجود دارد و حتّا به اعتقادم در شرایط ما، کارساز هم هست و منجر به پیشرفت می‌شود.
من هم درباره‌ی جهان واقع حرف می‌زنم:هر برنامه‌ی توسعه‌ای نیاز به تعریفی از هویّت ملّی دارد. یا: کلی از جنبش‌های استقلال طلبانه بر پایه‌ی فهمی از هویّت ملّی شکل گرفته و به انجام رسیده است.

در ضمن اگر مفهوم هویّت را در جاهای دیگر اعمال کنیم (مثل هویّت جنسیّتی، هویّت قومی و ...) آن‌وقت با استدلال تو، احتمالاً هیچ جایی برای حرکت‌های قومی، فمینیستی و ... نمی‌ماند و اینها حق دم زدن از تفاوت‌هاشان را ندارند؛ چون ممکن است به برتری ختم شود.
تیغ دولبه‌ت را پایه هستم! :) امّا - حالا نه خیلی اساطیری - ولی به نظرم وظیفه‌ی (!) روشنفکر این است که به جای تو سر هویّت ملّی زدن، سوقش بدهد به این طرف که ما تفاوت داریم با دیگران و ازشان برتر نیستیم و ازمان برتر نیستند. تخیّلی شد!؟

بعضی ها هویت استراتژیک ندارند و موقع جنگ ها فقط غصه می خورند.

-----
خیلی قشنگ بود این جمله... در حد کلمات قصار. کیف کردم اساسی :)

این «وطن» از چیزهایی است که جدا درش موندم. خدا کنه یه روز در این مورد به نتیجه ای برسم.

-----
ان‌شاءالله! :)

این حسو اصلا نمی فهمم که مثلا وطنم - تنم - ایران است
حتا جسارت نباشه خنده میاد به ان حرف وبه این پست

-----
چرا جسارت؟ از شادی شما ما هم شاد می‌شیم :دی :))

نمي دونيد چقدر خوشحال مي شم وقتي مي بينم هنوز هستن كسايي كه در مورد مفهوم وطن اينطوري فكر مي كنن
موفق و پاينده باشيد

-----
لطف دارین :)

حرفم این نبود. اما مهم نیست. با بحث، این جبر گفتمانی تغییری نمی کند.

-----
موافقم. امّا گفتمان سراسرش جبر نیست؛ اختیار هم می‌دهد. :)

سلام
در مورد پایان نامه ام برایتان ایمیل داده بودم. چند تا منبع میخواستم برای مباحث تئوریکی. اگر فرصت کردین ایمیلمو بخونین.
از شما ممنون. رضا

-----
تازگی فرستادین؟ من چیزی دریافت نکرده‌م تازگی‌ها...

من که روم نمیاد بگم ایرانی‌ام با این **خوری‌هایی که احمدی‌نژاد می‌کنه
اما به قول خودت: میهنم ایران است؛ به همان معنای ساده‌ای که در پاسخِ «اهلِ کجایی؟» از کسی می‌شنوی. نه بیشتر.
بعد از یه مدت طولانی که دوباره به اینجا سر زدم خواستم فقط یه چیزی گفته باشم و اینکه دل‌ام براتون تنگ شده!

-----
سلام امیرجان :) مشتاق دیدار. ببینیمت... :)

سلام
پس با این اوضاع امیدوارم که نامه من به دستتون رسيده باشه! چون ظاهرا تازگی ها چیزی دریافت نکردین! D:

-----
بله قربان و جواب هم دادم :)

ایمیلم را فرستادم.
با احترام
رضا

-----
و من جوابم را... :)

az jahanvatani tanha chizi ke shayad bemone ey khalae va na hich harfe male khodet.

سلام . در يكي از پست ها ديدم كه دنبال كارهاي استاد نورمحمد درپور مي گردي. در اين آدرس مي تواني كارهايي از ايشان و ديگر استادان موسيقي تربت جام را دانلود كني:
http://torbatjam.com/home/modules/PDdownloads/viewcat.php?cid=11

-----
ممنونم. لطف کردین :)

پس جواب اهل کجایی می شه وطن؟ خیلی ساده انگارانه نیست؟
علی رغم اینکه میگی همه اینها! رو میدونی باز همون حرف ها رو می زنی و ناخود آگاه؟! همون هژمونی رو تولید می کنی که عده ای رو خرد می کنه ؟ وطن متغبرتر از اونی هست که در نظر گرفته ای . برای یک عراقی امروزی؛ صد سال پیش اهل عراق بودن مفهومی نداشت ، همون طور که که ممکنه 50 ساله دیگه عراقی نداشته باشیم. اهل ایران بودن هم برای من همچین مفهومی داره، شاید برای یه نفر تعلق به ایران عین گریز ار هویت واقعی باشه. شاید حفظ "هویت" که برات مهمه و برای من هم مهمه باعث بشه مرز های جغرافیایی جدیدی ترسیم بشه که دیگه اسمش ایران نباشه، و شاید در محدوده ای که ایران می شناسیمش من آذربایجانی ، هم بتوانم وطن بنامش، شاید

-----
من هم موافقم - و گمونم موافقتم رو هم در متن پستم و هم در پاسخ به کامنت‌های دیگه اعلام کردم که هیچ جوهره‌ی ثابتی وجود نداره. گفتم که من از هویت استراتژیک صحبت می‌کنم. پرسش من الان اینه که با همه‌ی این تفاسیر چطور خودتون می‌گین «من آذربایجانی»؟!

اين سوال هميشه ذهنم رو درگير كرده كه اين حس وطن دوستي،تا چه حد اصالت داره ، تاغ كجا ميشه -و بايد- حفظش كرد. خب اين احساس تعلق خاطر وجود داره خيلي هم شديد ؛ امااينكه تا كجا با من ميمونه اينكه آيا چيزي مهم تر هست كه روزي از بين ببردش ... گمونم كه هست !

-----
از یه چیزیش مطمئنم و اون این‌که اصلاً اصالت نداره... :)

سلام و خسته نباشید
همیشه به اینجا سر می زنم و از نوشته های شما استفاده میکنم بسیار زیبا و تاثیر گذار است ولی متاسفانه تا به حال نتونستم پیغام بگذارم
به شما لینک دادم
باتشکر

-----
ممنونم :)

جالب بود و موفق باشید

-----
ممنون :)

سلام
جاتون خیلی خالی بود.
و ما همچنان مشتاق دیدار... :))

-----
علی جان! اتفاقی که افتاد این بود که شب نوزدهم رو به کلی فراموش کردم. شب بیست و یکم دبیرستان هم کاری پیش اومد که نتونستم بیام. ولی انصافاً قصد اومدن داشتم!! :))
من هم مشتاقم قربان :)

وطن من کجاست پرسش عجیبیه از درخت بپرس با چه چیزی به زمین وصل شده ، به پرنده بگو با چه وسیله ای در آسماه پرواز میکنه بعد از من بپرس وطنت کجاست وطن من محدوده ای یه که آرش از بلندای کوه با تیر کمانش علامت زده وطن من مرزیه که رستم برای دفاع از اون پسر خودش رو سر برید وطن من سرزمین مهر پرستان آناهیتاست سرزمین گفتار نیک کردار نیک پندار نیکه سرزمین شیر و خورشید بله وطن من ایرانه کاش الان منو میدیدی با چه غروری این جملات رو مینویسم اگر هموطن من هستی تو هم مغرور باش چون هم وطن سورنا فرمانده سپاه ایرانی که والریانوس امپراتور یونان جلوی اسبش زانو زد و شمشیر خودش رو تسلیم اون کرد

باعرض سلام
لاجرم حرفی که از دل بر اید بر دل نشیند
خوشحالم از اینکه میبینم کسانی هستند که می فهمند