سینما یعنی اغراق

:))))))))))
من دم در سینما گفتم میام کامنت می ذارم. فقط یادمه تو می گفتی نذار. یادم نیست قرار بود چی بنویسم . تو یادته؟:دی:-"
احیاناً یه چیزایی راجع به آقاتون نبوده ؟:پی

-----
:))) ممنون که رعایت کردی!! تازه خوبه اونی رو که تو سینما دم گوشت در مورد آقامون گفتم، ننوشتی! :)) :دی

:)))))))))
مرامه دیگه. چی کارش می شه کرد؟:دی:-"

-----
هیچی! :دی واقعاً کارییش نمیشه کرد! :) :دی

salam
kheli khosham omad chon manam az moridhaye agha masoud kimiai hastam.

-----
بَه‌بَه! چه خوب... :)

مسعود کیمیایی غیر از قیصر هیچ فیلم دیگه ای نساخته ! فقط همین !

-----
حتی گوزنها؟ :)
در ضمن ر.ک. به بند ۴ همین نوشته! :)) :-"

سلام
منم بین همه آدمایی که رو سر و کول هم داشتن رییسو تو جشنواره می دیدن،نشستم و بین همه غر غرها دیدم و کیف کردم که یه آدم دلتنگ مرام و جوونمردی داره بدون فکر کردن به گیشه برای دل خودش فیلم می سازه.شرمنده اما منم هیچ توجیه حرفه ای برای علاقم پیدا نکردم!

-----
واقعاً توجیه حرفه‌ای نمیخواد؛ گفتم که بیشتر توجیه ژنریک داره... اومممم... یا اگه دنبال توجیه حرفه‌ایش میگردین باید تو نظریه‌های فیلم برین سراغ نگره‌ی مؤلّف. البتّه شاید بیشتر نسخه‌ی آمریکاییش، نه فرانسویش! :)
خلاصه خوشحالم که خوشتون اومده. :)

اینجا یک نقد منفی هست:
http://baharvin.blogfa.com/post-127.aspx

-----
پدرم! :دی
با بعضی حرفاش موافقم و با بعضیش هم نه... :)
مثلاً اونجایی رو که درمورد پولاد کیمیایی میگه، میفهمم. (هرچند معتقدم واقعاً هیچ چهره‌ی سینمایی نیست که بتونه این نقش رو ـ که شاید قبلاًها وثوقی بازی می‌کرد ـ بازی کنه.) فریبرز عرب‌نیا انتخاب خوبی بود شاید. هرچند به سن و سالش نمیخورد.
ولی با اینکه مثلاً تو خیابون خودروهای سیاهی راه بیفتن و سرنشینهاش بهم شلّیک کنن، مخالفتی ندارم. توی یادداشت «موتورسواری و استقلال یافتگی» گفته بودم که چرا مثلاً عیبی نمیبینم که قریبیان با اسب راه بیفته تو میدون فردوسی!
:)

خوب البته نظر شما متینه ، و منم تکذیب نمی کنم که تکرار حاصل یه سری چیزای خوبه ، ولی من آقامون سینا رییسیان رو ترجیح می دم که تو 10 سال سه تا فیلم می سازه که آخر یکیش می شه مثلا ایستگاه متروک (البته این قسمت زیاد ربطی نداشت) این بر می گرده به سلیقه ی شخصی من که تا حالا هیچ فیلمی از مسعد کیمیایی روم هیچ تاثیری نداشته ، رفتم حکم رو دیدم بعدش احساس کردم 2 ساعت از زندگیم رو توی سینما به هدر دادم ، چیزهای خیلی بهتری هم توی سینما وجود دارن !

-----
نظر تو هم البته متینه! :)

salam ! baz ham nazary bi rabt! filmo didam khoshamam umad! hadafam az nazar dadan in nabud faghat mikhastam [...]

-----
شایان عزیزم،
:)
این بخش مرتبط کامنتت رو نگه داشتم و الباقی رو که نظر لطفت بود، با ایمیل جواب دادم. :)

این وبلاگ خروجی rss نداره؟
کووو؟

-----
منظورت ایناست؟! :دی
http://pouyan.ws/index.rdf
http://pouyan.ws/index.xml
http://pouyan.ws/atom.xml

سلام
ممنون میشم اگه در مورد این آگهی ازدواج یه تحلیل جامع هشناسی بنویسین.
http://www.iranianuk.com/article.php?id=14513
چیزی در مایه های قاعده شکنی گارفینگل.
قربانت و ممنون از لطفتون
رضا
reza.fathy@gmail.com

-----
اجازه بدین ببینم....

کیمیایی در قیصر جا مانده.همین.بعد از آن قیصر را در هیچ کدام از کارهایش نتوانست بتراشد...دوباره بسازد و یا بازسازی کند.....آیا رئیس یا حکم یا بقیه کارها یک تم را دنبال نمی کنند.نمی دانم چقدر خوب است که فیلمسازی در یک اتمسفر درجا بزند اما می دانم این ضعف است که انبوه سازی کنند به بهانه قیصر.
لطفا به وب من سر بزنید و از تنهایی نجاتم دهید.
jaziredarkahkeshan.persianblog.com

-----
:) چشم!

raees edameyeye cinamaye bi raghibe kimiyaeest.faseleye cinamaye tajrobeye ghese mehvare gheysar ta cinamaye chand laye va pishrafteye hokm va raees be andazeye dar ja zadane shoma dost daran gheysar ast

-----
من قیصر رو خیلی دوست دارم؛ امّا رییس و بسیاری از فیلم‌های کیمیایی رو هم! با نوشته‌تون هم موافقم اتّفاقاً! :)

قبلن این پست رو خونده بودم ولی چون فیلم رو ندیده بودم هیچی نگفتم.ولی الان که فیلمو دیدم باید بگم خوش به حال کیمیایی که طرفدارایی مثل تو داره.که اگه خبرش کنن که از این فیلم حیف نگاتیوش!چه چیزا بیرون نکشیدی یقین بدون که از شادی هر آینه!اشک از چشماش سرازیر میشه!
:)

-----
سیاوش جان! مفهوم «هوادار» همینه دیگه قربانت بروم! :)) یه وقتی سلطان علی، یه وقتی آقامون کیمیایی، یه وقتی هم ناصر خان ملک‌مطیعی! :))
واسه ما - بر خلاف اون شعار انقلابی که میگفت دوره‌ی خان‌خانی تموم شد «فهمت بره بالا!» ـ هنوز خان و سلطان و آقا معنی داره! :))
امّا از شوخی گذشته، فکر کنم رابطه‌ی کیمیایی و هوادارهاش، به قول دوستی مثل رابطه‌ی خاتمیه و هوادارهاش. انگار، به قول همون دوست، ما هوادارها میخوایم فریاد بزنیم:
میفهمیم چی تو کلّه‌ت میگذره آقا! امّا نمیفهمیم چرا نمیتونی اجراش کنی؟! :))
(البتّه این مؤدبانه‌ش بود!)

من کیمیایی را تنها کارگردانی می‌دانم که فیلمهاش ارزش صرف هزارتومن و دو ساعت وقت را داره اما یک چیز تو این فیلمش نا مفهوم بود، داریوش ارجمند را ده دقیقه آخر فیلم آورد و یکسری حرفای قشنگ قشنگ را با اون فن بیان مثال زدنی‌اش ردیف کرد و آخر سر هم به تیر غیب گرفتار آمد و ...
آمدن و رفتنش خیلی عجیب بود و نامفهوم!

-----

خیلی خوش سلیقه‌ای! :))
در واقع فیلم پره از شخصیت‌هایی که درست پرداخته نشده‌ن ولی ما - علاقه‌مندان کیمیایی ـ میدونیم که اینها چین و کین و فقط تأسف میخوریم که کاش بیشتر پرداخت میشدن. :)

سلام آقا پويان
راستش اتفاقي يه سري به وبلاگتون زدم چون ديروز با مهدي يهو حرفت پيش اومد...اما راستش اين نظراتت برام عجيب اومد...منم قبول دارم كه سلايق فرق دارن و كيميايي فيلمهاي خوبي داشته مثله سفر سنگ و سرب و البته گوزنها و مسلما قيصر اما منم نظرم رو در مورد اين فيلم مورد بحث فعلي مي گم...چرندترين فيلمي كه تو چند سال اخير ديده بودم...مي شه شما كه نمي خواي تحليل حرفه اي كني و ژنريك به قضيه نگاه مي كني بگي اون «بيانيه شخصي كارگردان» چي بوده؟؟؟
گيريم كه به هر حال يه چيزي پس فيلم بوده مگه لات و لوت بازي و عربده هاي الكي و خون و صداي گلوله خيلي ديدني هستن؟و البته به قول ويتگنشتاين كلي چيزها كه بيان نمي شن وجود دارن ولي مگه سينما جاي بيانيه صادر كردن و اين حرفهاست؟؟ممكنه بگي دارم سينماي به اصطلاح مولف رو فراموش مي كنم ولي سينماي مولف هم بايد چون نام سينما رو يدك مي كشه حداقل يه سري اصول اوليه و شاخصهاي ابتدايي رو هم داشته باشه...«رئيس»در تدوين هم مشكل داره كما اينكه علي رغم سابقه كيميايي به شدت در پديده اي كه راوي اون هم هست ضعيفه...ببخشيد سخن به درازا كشيد..كيميايي استاد هست در عرصه فيلمسازي اما نه در رئيس

-----
قبول دارم قربان! گفتم ـ فکر کنم در پاسخ یکی از دوستان ـ که کیمیایی به قول دوستی واسه ما طرفدارهاش، مثل خاتمیه! که میدونیم چی میخواد بگه، یا چی کار میخواد بکنه. امّا نمیدونیم چرا اون کار رو نمیکنه یا اون حرف رو نمیگه!