« اعتیاد: انتخاب یا بیماری؟ | صفحه اصلی | هزارتوی لذّت »
از لحظه های با تو بودن
وقتِ رانندگیت، از زیباترین لحظههای باهمبودنمانست. خوب دیدنت را بهترین زاویه، همانست که بچسبم به درِ سمت خودم بچرخم به سویت سیر نگاهت کنم با خاطر راحت. نگاهم در تو فرو رود خبر آوَرَد برایم از ژرفترین لایههای وجود پاکت آرامم کند. نگاهت میکنم آرام میگیرم. راستترین پاسخ پرسش ِ «به چه فکر میکنی؟»ت، همان «هیچ»یست که میگویم ساکت سر بالا میاندازم. غرق تو میشوم هیچ نمیبینم تو را هم نمیبینم خودت میشوم. همانقدر آرام که تویی که دریاست. دریا میشوم؛ پاک در عین عظمت و شکوه. نگاهت میکنم. صورت مهربانت را از بَر میکنم به خاطر میسپارم چشمان زیبات را با تکتک جزئیات و بعد تجربه میکنم در غیبتت آرامش حضورت را.
دلِ من همی جُست پیوسته یاری
که خوش بگذراند بدو روزگاری
شنیدم که جوینده یابنده باشد
به معنی درست آمد این لفظ ، باری
به کامِ دل خویش یاری گُزیدم
که دارد چو یارِ من امروز یاری؟
بدین یارِ خود عاشقی کرد خواهم
کزین خوش تر اندر جهان نیست کاری
فرخی سیستانی
[بایگانی]
حکمت
کسی میگفت - و چه درست میگفت: همه جا، هر شهر و روستا و کشور و استانی، برای زندگی خوب است، الا آنجایی که قرار است خوب باشد!
● جایزهی محسن رسولاف در جشن تصویر سال
● سایت رسمی دانشگاه آکسفورد- دربارهی مدرک جعلی علی کردان
● قابل توجهِ خوانندگان پروپا قرصِ راز
● جان به لب رسید از یاری!!!
[بایگانی]
غول
امروز استاد درس «نظریهها و رویّههای معاصر در مردمنگاری»مان میگفت «اینکه بر دوش غولهای بیکران ایستادهاید، دلیل نمیشود که از آن بالا روی سرشان بشاشید!»
پ.ن. لابُد نیازی به توضیح نیست که گمانم نیوتون است که میگوید اگر بهتر میبینم از اینروست که بر دوش غولهای بزرگی سوارم...
شکر
یک پیام صبحگاهی در زمستان مینئاپولیس: دمای هوا منهای هفت درجهی فارنهایت (منهای بیست درجهی سانتیگراد) و به زودی انتظار یک جبهه هوای سرد را داریم! اوّل با خودت فکر میکنی که طرف یا نمیداند سرد یعنی چه یا نمیفهمد منهای بیست درجه چهاندازه سرد است که تازه میگوید یک جبهه هوای «سرد» دارد نزدیک میشود. ولی بعد که با خودت فکر میکنی میفهمی که این در واقع بیان دیگریست از «باز برو خدا رو شکر کن ...» -ِ خودمان.
-----
چند روز به پایان ماه میلادی مانده. پهنای باند راز، لب به لب شده و ممکن است هر آینه لبریز شود. اگر این اتّفاق افتاد و راز را ندیدید، دوباره با شروع ماه میلادی نو سعی کنید. همهچیز روبهراه خواهد بود.
طلال اسد
ادامه...
موسیقی (16)
نوشته های دیگران (84)
وبلاگ قبلی راز (353)
پرسونا (7)
آموزش (33)
ادبیات، کتاب و نویسندگی (294)
جامعه شناسی (209)
رسانه (2)
شخصی (271)
عکس (34)
September 2015
May 2015
January 2015
August 2014
February 2014
December 2013
November 2013
October 2013
June 2013
May 2013
April 2013
March 2013
January 2013
December 2012
November 2012
October 2012
September 2012
August 2012
July 2012
January 2012
December 2011
November 2011
October 2011
August 2011
July 2011
June 2011
March 2011
January 2011
December 2010
November 2010
October 2010
September 2010
August 2010
July 2010
June 2010
May 2010
April 2010
March 2010
February 2010
January 2010
December 2009
November 2009
October 2009
September 2009
August 2009
July 2009
June 2009
May 2009
April 2009
March 2009
February 2009
January 2009
December 2008
November 2008
October 2008
September 2008
August 2008
July 2008
May 2008
April 2008
March 2008
February 2008
January 2008
December 2007
November 2007
October 2007
September 2007
August 2007
July 2007
June 2007
May 2007
April 2007
March 2007
February 2007
January 2007
December 2006
November 2006
October 2006
September 2006
August 2006
July 2006
June 2006
May 2006
April 2006
March 2006
February 2006
January 2006
December 2005
November 2005
October 2005
September 2005
August 2005
July 2005
June 2005
May 2005
April 2005
March 2005
February 2005
January 2005
December 2004
November 2004
October 2004
September 2004
August 2004
July 2004
June 2004
May 2004
April 2004
March 2004
February 2004
January 2004
December 2003
November 2003
October 2003
September 2003
August 2003
July 2003
June 2003
May 2003
April 2003
March 2003
February 2003
January 2003
December 2002
November 2002
October 2002
September 2002
August 2002
July 2002
June 2002
April 2002
March 2002
February 2002
January 2002
December 2001
يادداشتها
واااای! چه خوبه که آدم از راه برسه و ببینه «راز»ش بروز شده. اونهم با همچین یادداشت عجیب دوستداشتنیای و بعدش هم ندونه که چه جوری تشکّر کنه.
:">
------
:):*
Pouyan | April 14, 2007 08:20 PM
چه توصیف نابی !
من که کلی ازین توصیفات جوشیده از عمق جانتان لذت بردم:) شنیده بودم عشق بعضی را شاعر یا نویسنده های توپی می کنه .
حالا به یقین رسیدم:)
پاینده باشین
-----
ممنونم هدای عزیز:)
تو همیشه به ما خیلی خیلی لطف داری:)
منتظر فرصتیم که حضوراً ببینمت و تشکر کنم:)
هدی | April 14, 2007 09:03 PM
سلام
خیلی خیلی قشنگ بود ، لحظه هایی که منم خیلی دوست دارم و اون همیشه گلایه می کنه و از من می خواد رانندگی کنم ولی من دوست ندارم این موقعیت را با کسی دیگه قسمت کنم حتی با خودش!
-----
ممنونم:)
سورنا | April 15, 2007 07:32 AM
سلام
یادداشتهای مفیدی روی وبلاگ دارید برایتان آرزوی موفقیت می کنم
-----
:) ممنون
hogr | April 15, 2007 09:18 AM
کاش همیشه چراغ قرمز باشد تا راننده نیز بتواند به در تکیه دهد و نگاه از راه روبرویش بردارد.
-----
:)) بامزه بود
mohamad | April 15, 2007 04:30 PM
چه عاشقانه و زیبا
بسی لذت بردم از این یادداشت و نوشتهَ پویان در هزارتو. هردو محشرید
موفق باشید
-----
خیلی خوشحالم که بسی لذت بردید. من هم بسی ممنونم از کامنتتون:)
لیلا | April 15, 2007 04:33 PM
بابا زاویه دید :) چی بگم والا
بات موافقم که اخراجی ها بسه، اما ما که مثه شما همیشه زاویه دید و یار در بر و معشوق به کام نیستین که آپ کنیم ؛)ا
-----
از دست تو:)) خوب اصلا آپدیت نکن. چه کاریه؟ ها؟;)
در ضمن یه ماشالا هم می گفتی عیبی نداشت:دی
حمید | April 15, 2007 06:55 PM
سيماي عزيز؛ نوشته ات عالييييييييي بود! يعني محشر بود! يعني لرزيدم و لذت بردم از اين احساس عاشقانه ات.ثابت كردي كه از آقا معلم هم بهتر مي نويسي.آرزو مي كنم كه هميشه خوب باشي و بر قرار:*
------
آرام عزیزززز، کامنت تو هم عاااالی بود:دی کلی خوشحالم کردی.
واقعا متنم اینقدر خوب شده؟ فکر نمی کردم. اما خیلی خیلی ممنونم به خاطر کامنت خیلی خیلی قشنگت و این همه روحیه که بهم دادی:):دی
راستی اینم بگم آقا معلمت یه دوره ی فشرده ی انشا برام گذاشت که الان اگه خوب نوشتم تاثیره همون دوره است:دی
آرام | April 15, 2007 06:59 PM
پس خانم معلم!اجازه هست ما يه سوال بپرسيم؟
عزيزتون رو با تكيه روي زززز بخونم يا يييييييي ؟
-------
:)) سوال خوبیه. خودم هم نمی دونم. بهتره که با تکیه بر همه ی عزیز بخونی. اینجوری قشنگ تره.:)
آرام | April 15, 2007 10:26 PM
khoshhalam... nemidoonam va mohem ham nist chera... amma khoondane in yaddasht khoshhalam kard...
-----
چه خوب. منم خوشحال شدم که تونستم شما رو خوشحال کنم:)
kamyar | April 16, 2007 12:47 AM
چقدر ناز بود. :)
------
:) ممنون
سامان | April 16, 2007 02:18 PM
مژده مژده بشتابید بشتابید
سلام امیر جان
دوتا خبر کتابی:
کتاب نظریه های جدید رفاه که جلد دوم کتاب نطریه رفاه است با ترجمه هرمز همایون توسط موسسه عالی تامین اجتماعی چاپ شده فصل اول و دوم که در مورد ایدئولوژیهای جدید رفاهی (از دهه نود تاکنون) است عالی اند
بالاخره بعد از یک سال!! کتاب هنر سفر کردن دوباتن با ترجمه گلی امامی توسط نشر نیلوفر از زیر چاپ بیرون اومد (عجب توانی داره
این اقای چاپ!) خوندن این کتاب در آستانه اردیبهشت که موسم سفر وگردش است خالی از لطف نیست نکته جالب هم اینه که بعداز 1سال که مجوز صادر شده اسم کتاب به هنر سیر وسفر تغییر یافته!! خب اقایون با فعل کردن چه از نظر ادبی و چه از نظر عملی مشکل دارند البته برای خودشون عملا! مشکلی نداره یکی از دوستانم وقتی میخواست این ترانه معین رو بخونه که:"سفر کردم که از یادم بری ..." با همون سوز و گداز میخووند:
"صفر کردم صفر برگشت منو ..."!!
قربانت
مهدی دولتی | April 16, 2007 05:40 PM
salam mna be tor khili etefaghi ba weblogeton ashna shodam va lezat bordam dost dashtam bishtar ba web saiteton ashna besham!!? khastin baram pm bedin
سیما | April 16, 2007 05:48 PM