اعتیاد: انتخاب یا بیماری؟

اگر اعتیاد را اجتماعی بدانیم، عوامل ایجاد آن را هم در جامعه باید جست و جو کنیم. و با این اجتماع بیمار، انگشت اتهاممان به سویش خواهد بود. به نظر من بیماری دانستن اعتیاد سلب مسئولیت در قبال آن است.

کمی بیش تر از تجربه ی خود از دیدار با کودکان کار و آموزش به آن ها بگو، من هم دوست دارم چنین تجربه ای را، اما متفاوت، خیلی خیلی متفاوت!
;)

-----

نمیدونم چقدر متفاوت منظورته؟ امّا اطلاعات دقیقتر رو میتونی از سینا بگیری. اینجا:
http://sinaandfootball.blogfa.com

به نظر من مقایسه ی اعتیاد و همجنس گرایی نمیتواند کاملا درست باشد، چراکه همجنش گرایان این خواسته ی جنسیشان را نوعی رفتار مادرزادی می دانند که اکنون توانسته اند آن را کشف کنند و از ابتدا این خواسته در وجودشان بوده است.
اما این که اعتیاد بیماریست یا نه؛ به نظر من اگر اعتیاد را نوعی انتخاب در نظر بگیریم و جامعه و روشنفکران نیز به این اعتقاد برسند، آن گاه فرد معتاد برای پافشاری روی انتخابی که "خود" کرده است هیچ وقت از آن دست نخواهد کشید. ولی با بیماری جلوه دادن اعتیاد، معتاد راحت تر می تواند به ترک آن فکر کند و این عادت را مثل ویروس سرماخوردگی از بدن خود خارج نماید!

-----
قصد مقایسه، برای فهم تغییر گفتمانها و نوع نگاهها بود. ضمن اینکه شک دارم گرایش جنسی هم مادرزادی تعیین بشه.
و امّا سؤال دقیقاً اینجاست که: اگه معتاد دوست نداشته باشه از انتخابش دست بکشه، چی؟!
در مورد گرایشهای جنسی، باز در مقام مقایسه، فکر میکنم میگن وقتی بیماریه که فرد از گرایشش ناخرسند باشه. حالا پرسش من دقیقاً اینه که اگه معتاد از انتخابش ناخرسند نباشه، چی؟

در ضمن انتخاب شایسته ی سردار احمدی مقدم را به ملت شریف ایران، علی الخصوص باجناق محترمشان تبریک گفته و علو درجات را برای وی مسیلت داریم.

همین که کامنت دادم، کامنتم تایید شد! چندان هم بد نگفتم که کامنت ها را زود تایید می کنید:D

اما در مورد این پست این که خود من زیاد نمی دانم، ولی ترجیح می دهم اگر روزی معتاد شدم نتیجه ی انتخابم باشد، نه یک بیماری!

سلام دوست عزیز
4 تا از لینکهای قسمت بایگانی موضوعی دچار مشکل شده اند و همگی به آدرس
cat__.php
اشاره میکنند
امیدوارم مساله موقتی باشد
موفق باشی
روز خوش

-----
حتماً پی‌گیری و درستش میکنم. ممنونم. :)

حتی اگر جامعه از معتاد احساس خطر نکند(که میکند و شاید محق هم باشد)، اطرافیان معتاد و کسانی که او را دوست دارند لازم می دانند که او را ترک دهند، چون مناسبات تولید لذت در جامعه به شکلی است زندگی معتاد به سرعت به بن بست می رسد. با این مناسبات تولید ثروت و لذت، راههای دیگر تقریبا وجود ندارند. معتاد باید یا نابودی تدریجی خود را انتخاب کند یا ترک.

نمی خواهم احساس شود این حرف را بدون توجه به موقعیت بسیار سخت معتاد می زنم یا به معتاد از بالا نگاه می کنم، اصلاً، فقط سعی کردم نکته ای که به عنوان یکی از علتهای ترک دادن به ذهنم می رسد بگویم.

-----
ممنونم :) من هم ایرادی به ترک ندارم! ولی دقیقاً باید معتاد باید ترک را انتخاب کند. همونطوری که خودتون گفتین. :)

موقع خواندن این نوشته‌ات به این فکر افتادم که آیا همه‌ی انتخاب‌های انسان مسوولیت یک‌سانی برای او ایجاد می‌کند یا خیر؟ و بعد به این اندیشیدم که آیا دیگران در مورد کمک برای تصحیح انتخاب‌های اشتباه فرد مسوولند یا خیر؟ به عبارت دیگر آیا انتخاب فردی،‌ امری کاملا فردی است؟

مثال ساده‌ای بزنم: فرض کن با از جاده‌ای باریک کوهستانی رد می‌شویم. تو به من می‌گویی سمت راست حرکت نکنم، اما من گاهی حواس‌ام پرت می‌شود و به سمت راست متمایل می‌شوم. ناگهان پای‌ام می‌لغزد و به پایین لیز می‌خورم. در آخرین لحظه دست‌ام را به سنگ‌ای چیزی می‌گیرم اما نمی‌توانم خودم را نجات دهم.
اگر سقوط کنم می‌میرم. در گوش نکردن به حرف‌های‌ات اندکی سهل‌انگاری کرده بودم اما نه آن‌قدر که شایسته‌ی مرگ باشم. حالا بیمارم یا انگل اجتماع (که حرف جامعه را درست گوش نمی‌کنم) یا شخص‌ای که انتخاب نادرستی انجام داده است؟

-----
خیر، بله، خیر، شخصی که انتخاب درستی نکرده! :))
در ضمن ایشالا صد سال زنده باشین و سایه‌تون رو سر ما باشه! :)

فکر می کنم به سختی بتوان بیمار گونه و یا غیر بیمارگونه بودن همه انتخاب های زندگی مان را تشخیص دهیم.. به هر حال هر انتخابی با هر سرچشمه ای توسط یک "اراده" صورت می گیرد..انتخاب اعتیاد نیز از این امر جدا نیست..
اما در مورد خواست ترک اعتیاد، آن جا که شخص معتاد تسلیم فیزیولوژیک بدن عاجز از رسیدن به هدف خود می شود.. ناگزیریم به عنوان یک بیماری به اعتیاد نگاه کنیم.. تا شايد دست شفا گری مرهمی شود...

-----
:) ممنون از نظرت. موافقم. میدونی اصلاً بحث من این نبود که فیزیولوژی رو بیخیال بشیم و بریم بحث اجتماعی کنیم. نه! امّا میخوام بگم که اونچیزی که اعتیاد رو باعث میشه، فلان ژن یا مرض نیست. بلکه انتخاب فرده. انتخاب فرد هم از ارزشهاش میاد. این ارزش مثلاً در یه مورد شایع میتونه اثبات مردونگیش باشه. اوممم... خلاصه میخوام بگم که پزشکی ندیدن مسأله، بلکه اون رو حاصل انتخاب دونستن، میتونه خیلی از نگاهها و در نیتجه راه حلها رو عوض کنه.
ممنونم :)