دایی در سپهسالار

:))) واقعا جاي سينا خالي بود. اصلا اينجوري نميشه. حتما بايد يه بار هم با سينا بريم:دي
پس از الان تا همون موقع جمله ي مربوط به پيتزا پاشا رو مي شنوي. حالا ديگه خود داني :دي :-"

-----

با سینا یه جای دیگه هم قراره که بریم... خاطرت هست که!؟‌ :)

گرسنه‌ام شد!!!

-----

خب... با امیرمسعود هم یه بارِ دیگه میریم! چون قراره بزودی برگرده... نه؟! :)

از این غذاخوری های غیراتوکشیده که می گویید یکی هم نزدیک دبیرستان است؛ رستوران شاد. حتما به خوبی دایی نیست ولی ظهرهایی که قورمه علف دبیرستان را دیگر نمی توانستیم بخوریم، می شد با دو هزار تومان شکمی از عزا درآورد. البته دبیرستان که مدتی است شما را ندیده ولی اگر گذرتان به آن اطراف افتاد، به یاد ما سری هم به آنجا بزنید ;)

-----
بی‌شما که البتّه لطفی نداره! :)

نوش جون!

-----

ممنونم :)

خوشحالم که بعد از شام اين پست رو خوندم . :)

-----

شانس آوردین ها! :)

بابت طرح مساله بسیار ممنون. در اسرع وقت همراه با چند نقشه خوان و بلد آن وسطهای شهر که پر است از الدوله و السلطنه و غیره می رویم برای کشف و خوردن و دعا کردن به جانت.

-----
اگر به نویگیتورتان ناهار میدهید، فرم استخدام را برایم ایمیل کن! :))

در مورد دائي يادم است که حدود ۶ سال پيش روزنامه جام جم يک ستون در آخرين صفحه اش نوشته بود و کلي وصفش کرده بود مخصوصا آلبالو پلو اش را.

خوش باشي.

صاحبنظر گرامي. با سلام. به اطلاع مي رساند اينجانب پايان نامه دانشجويي خود را با موضوع غزل معاصر و مضمون اجتماعي به گروه جامعه شناسي دانشگاه پيشنهاد نموده ام و براي جمع آوري نمونه آثار غزل هاي دو دهه اخير با مضمون اجتماعي بهره مندي از نظر و مشورت كساني كه در فضاي غزل سرايي امروز صاحب جايگاه و ديدگاه ويژه هستند، به انتخاب جامع و روشن غزل ها كمك شايان خواهد نمود . در اين پايان نامه مضامين اجتماعي در غزل ها به روش تفسير انتقادي متون و تاويل ادبي، استخراج و طبقه بندي شده و بر وجه زيبايي شناختي و انسجام فرمي و محتوايي غزل با تاكيد بر ايجاز ،انسجام معنا و غناي طرح شاعرانه اثر تاكيد و توجه مي شود .
چنانچه جنابعالي غزل هايي از خود و ديگران- ترجيحا همراه با تاريخ سرايش اثر- با مضامين اجتماعي به آدرس ايميل اينجانب ارسال نماييد، نتايج و چكيده كار را در اختيارتان قرار داده و نام شما به عنوان يكي از كارشناسان انتخاب آثار در پايان نامه درج خواهد شد . پيشاپيش از صرف وقت و علاقه وتوجه شما به فعاليت علمي و جامعه شناسي ادبيات ايران سپاسگزاري مي نمايم.

ای ول بابا وصف عیشتونم صفا داشت .همیشه خوش باشید.

-----

:) ممنونم.

اسمش هم همان رستوران داييست؟ برويم يك بلد پيدا كنيم با تور و اينها ، خدا عمرت دهد جماعتي را اميد ِ‌ سير شدن دادي . ( شما كه دستتان در امور عكس و اينها مي چرخد يك عكسي هم ما را شريك مي كردي خوب بود ها !!! ، لا اقل يافتنش راحت تر مي شد . كروكي و اينها هم خوب بود هاا !! :دي ، خب ! هرچه به ذهنمان فشار مي آوريم مي بينيم گم مي شويم همين جوري)

-----
خداییش نشونی دادم، از کروکی واضحتر... فقط یه خرده آشنایی با طهرون قدیم لازم داره! :))

مدینه گفتی و کردی کبابم ای امیر پویان! اگر رفتید جای مرا هم خالی کنید و از این پستها بنویسید که رونق دائی مدام باشد. من که در مقاله ای بنام تنوع نمک زندگی است در مرحوم نشریه شرق آدرس دائی را دادم. کاش از این رستورانها در تهران بیشتر باشند.

و بیاد آن دوستی که در حق او گفته اند:‌
چو بیراهه است راه قله پوئیش به تخمینی سر از دائی درآرد!

-----
اوّل از همه تبریک به شما و جناب تیموری بابت چاپ کتاب. :) بعد اینکه چند خط از شما خوندم و دلم تنگ شد آقای دکتر... خیلی زیاد. :) کلی برنامه داشتیم با هم ها! برگردین زودتر تا کلی جای جدید که یاد گرفتم، بریم. اینبار بیشتر هم خوش میگذره تازه...
ولی خداییش، الله وکیلی، بین خودتون و خدا قضاوت کنین ببینین من شرط رو باختم یا شما؟! :)) تخمین به این خوبی زدم... امّا حیف که قلم دستِ رقیبه و با یه بیت شعر، همه چی رو رفع و رجوع میکنه! :)) ولی اشکالی نداره... ما هم خدایی داریم! :))

ولله، بخدا ما پایه ایم و دل ما بیش از شما گرفته در این کویر وحشت و به امید آمدن این تابستان و کشیدن دوستان خوش تخمین به کوه (خودمانیم تخمین را غلط زدی ولی اگر درست هم زده باشی دائی را ما افتادیم. نصف شرط بستن در هنر جر زدن از طرفین است البته) روزگار ميگذرانيم. در انتظار نقد شما و ساير دوستان فرهيخته از آن کتاب هستم و همانطور که خانم دکتر گفتند بدلايلي که گفتن ندارد شايد چندان در بازار باقي نماند مخصوصاْ بعد از عيد که برخي از کسان فرصت رسيدن به کار هاي نرسيده و از دست در رفته را باز يابند. قرار است ترجمه کتاب روشنفکران به روايت ماکس وبر هم بعد از عيد در آيد از همان انتشارات کوير. البته اين کتاب هيچ مورد خاصي نداشته و جامعه شناسي محض است. اخيراْ هم نقدي از فيلم ۳۰۰ نوشته ام که حتماْ‌ دوست خواهيد داشت. آقاي سيد آبادي گفته در اعتماد ملي چاپ خواهد شد. اگر آدرس ایملتان را گم نکرده بودم میفرستادم. یا حق

-----

ما هم چشم به راهیم! :) ایمیلم هم همین بالای صفحه‌ی اصلی توی گزینه‌ی تماس با پویان هست. :) قربان شما :)

سلام
ممنون از مطلبی که نوشتید، فقط خواستم بگم که کی توی این تهرون خیابان جمهوری ویا مخبرالدوله و باغ سپهسالار رو نمی شناسه؟ به نظرم یک کمی بوی تفرعن و لوس بازی از این نوشته هایی که گفتن ما اونجا رو نمی شناسیم و یکی که بلد ما رو ببره، بلند می شه.البته ممکن کسی به دلیل سن و سال کم و بچه مدرسه ای بودن ویا سال اولی بودن واقعا نشناسه ولی آدم بزرگ ها محال نشناسند خانمها به خاطر کیف و کفش و آقایون و باز هم خانمها به خاطر بورس موبایل و لوازم صوتی و تصویری خیابان جمهوری.

http://saadra.blogfa.com/post-123.aspx
سلام. مطلب خوبی بود.
پیشنهادی در حد دایی باز هم داری؟

-----
نه شرمنده :)

عاشق غذای دایی بودم و مرامش. قصه هایی که تعریف می کرد و نونایی که بعداز صرف غذا می ذاشت تو کیسه و به زور هل می داد تو کیفم. هنوز هم که هنوزه و من شش ساله ایران رو ندیدم دلم برا اون غذا و اون همه صفاش تنگ می شه امیدوارم هر جا که هست تنش به ناز طبیبان نیازمند نباشه