« من برگشتم:) | صفحه اصلی | بدبیاری‌های بچّه‌ها - تجربه‌های تدریس انشا ۲ »

تو به شیرینی رازی واسه من...

چهارشنبه 18 بهمن 1385

بدون شک، بهترین تولّدم تو این سال‌ها، دیروز بود. شک ندارم و بی‌کمترین تردیدی می‌گم. تولّدم سورپریزی بود که توی خودش سورپریز دیگه‌ای داشت! ایده‌اش هم از سیمای خوبم بود. نمیدونین دوستام چقدر زحمت کشیده بودن. نمیدونین امشب چقدر خوشحالم. هیچ‌جوری نمیشه ثبتش کرد؛ نه ماجرای توّلد رو و نه خوشحالی من رو. پس فقط میمونه تشکّرها. تشکّرهایی که هیچ وقت جبران حتّا یه ذرّه از محبّتهای دوستام نیست؛ امّا با لفظ «ممنونم» بیشترین ارادتم رو روایت میکنه.

ممنونم از سینای عزیز که رمزِ مدیون کردنِ آدمها رو خوب میدونه؛ که مهربونه و صادق.
ممنونم از مهرتاش عزیز، که میخنده و میخندونه و رسم و مرامِ دوستی رو خوب بلده.
ممنونم از وحید عزیز، که خیلی وقت بود ندیده بودمش و خوشحالم کرد. وحید، دوست خیلی خوبمه.
ممنونم از احسان عزیز، که میدونم با اینکه سرش شلوغه، امّا هنوز همراه و همصحبت خوب منه. خیلی دوست داشتم که مهسای عزیز رو هم دیروز میدیدم.
جای مریم و فرهاد عزیز هم، خیلی خالی بود. خوشیمون کامل میشد.
ممنونم از شبنم و سام عزیز، که رفقای خوب و خوش قلب منن.
ممنونم از لیلا و جادی عزیز، که واقعاً دوست‌داشتنی‌ان و مهربون.
ممنونم از پریسا و پیام عزیز، که جداً لطف کردن و اومدن. پیامی که واسه ما مظهر علم و دانشه، رسمِ شادی رو خیلی خوب بلده.
ممنونم از سعید و وحید عزیز که همراهی کردن. دوستای خوب سینا، حتماً ارزش دوستی رو دارن.

و ممنونم از همه‌ی دوستام که همه‌جوره تبریک گفتن. از اونایی که دوست داشتم باشن و نبودن. واقعاً بخودم مغرور میشم، وقتی اینهمه خوبی رو میبینم که دوستانم هیچوقت ازم دریغ نمیکنن. خدا هیچوقت ازم نگیردشون.

امّا، امشب خیلی خوشحالم و سهم زیادش بخاطر سیمای عزیزمه. واقعاً جداً اصلاً، بی‌هیچ‌تعارفی نمیدونم و نمیتونم چیزی بگم. جز اینکه ،
ممنونم از سیمای عزیزم، که عزیزترین عزیزه... [بشنوید]، از خودش برای خودش ـ که آهنگی درخورش، جز از خودش برای خودش نمیدانم

و بخوانید، باز از خودش برای خودش ـ که کلامی درخورش جز از خودش برای خودش نمیشناسم:

من از عهد آدم، تو را دوست دارم
از آغاز عالم، تو را دوست دارم
چه شبها من و آسمان تا دم صبح
سرودیم نم نم: تو را دوست دارم
نه خطی، نه خالی! نه خواب و خیالی!
من ای حس مبهم، تو را دوست دارم
سلامی، صمیمی تر از غم ندیدم
به اندازه غم تو را دوست دارم
بیا، تا صدا از دل سنگ خیزد
بگوییم با هم: تو را دوست دارم
جهان یک دهان شد هماواز با ما:
تو را دوست دارم، تو را دوست دارم

قیصر امین پور، گل ها همه آفتابگردانند

شب بخیر :)

پويان، 2:17 صبح

يادداشتها

tavaloodet mobarak agha poyan:leila

-----

ممنونم :)

leila | February 7, 2007 06:19 AM

تولدت مبارک. امیدوارم همیشه شاد و سلامت و موفق باشی.

-----

ممنونم :)

ویدا قره باغی | February 7, 2007 09:35 AM

سلام
اين آدرس پرسشنامه منه. سوالات در مورد وبلاگر هاست و ممنون مي شم اگه جواب بديد.
http://www.dokhtaran.com/amar/a17/create.asp

-----

در اوّلین فرصت ...

اخوان | February 7, 2007 12:13 PM

آقا همه‌جوره مبارک!! :)

-----

ممنونم :)

فاطمه | February 7, 2007 02:41 PM

تولدت مبارک
اميدوارم اين جمله را هزاران بار از زبان آنهايي که دوستشان داري بشنوي

شاد باشي :)

-----

ممنونم :)

لیلا | February 7, 2007 02:52 PM

بيشتر از شما احتمالا سيما شاد شده و بوده ! مبارکه!

-----

همه‌مون شاد بودیم... ممنونم :)

محبوبه | February 7, 2007 03:03 PM

با آرزوي بهترين ها. امير عزيز تولدت مبارک.

احساس قشنگت هم مبارک !

خاله ياسي

-----

خیلی خیلی خیلی خیلی ممنونم خاله یاسی خوبم :)

yasaman | February 7, 2007 05:38 PM

تولدتون مبارک و از اوون مهمتر شراکتي شدن راز رو تبريک مي گم :) .
از همين چند سطر نوشته هاي خانوم سيما مشخصه که ما ازين به بعد بيشتر از رازخواني محظوظ ميشيم :)
آقا اينا همه شيريني داره هاااا . هم دانشکده اي هم که شديم پس براي دريافت هر گونه شيرينيه نقدي و غير نقدي اعلام آمادگي مي کنم :))

-----

ممنونم :)
هم‌دانشکده‌ای که بودیم. مجدّداً افتخار نصیب بنده شد و اینها...
شیرینی هم در خدمتم، همه رقمه! :)

هدی | February 7, 2007 07:16 PM

اعتراف میکنم با تمام تلاشی که کرده بودم تا تولد شما رو یادم بمونه، یادم رفت و فقط میدونستم وسطای بهمنه؛ احیانا بین 15 تا 25!
به هر حال، با اینکه چند ماهی میشه که با ما قهرین! ولی ما با شما خیلی آشتی هستیم. تولدتون مبارک. امیدوارم صد سال دیگه هم باشین و تو زندگیتون به هر چی که میخواین برسین.

-----
سلام سیاوش جان! قهر کدومه برادر من؟! :)) بدقولیهای منه!
ممنونم از تبریکت و ایشالا زود هم رو ببینیم. :)

سیاوش | February 7, 2007 09:51 PM

این‌جا هم تولدت مبارک!

-----
اینجا هم ممنون :) تا برسیم به اونجا!

سولوژن | February 7, 2007 09:55 PM

تولدت مبارک. اميد بهترين روزهاي پيش روي رو دارم برات

----

ممنونم :)

آزاده | February 7, 2007 11:55 PM

مبارک باشه تولدت. خدا سیما رو هم واست نگه داره :)

-----
ممنونم :)

wellgard | February 8, 2007 09:17 AM

سلام پويان جان. باز هم تولدت مبارک. کاشکي در تمام لحظاتي که سيما در کار تهيه و تدارک اين جشن و هديه ها بود مي ديديش که چه برق قشنگي تو چشاش بود. من واقعاْ بهش حسوديم شد که يک نفر رو اينقدر دوست داره و حاضره براش هر کاري بکنه. قدرشو بدون! اميدوارم اين عشق هميشه شاد و جوون نگهتون داره :)

-----

سلام آرزوی عزیز،
ممنونم از تبریکت. جات هم خیلی خالی بود. :)

ذرّه‌ای شک ندارم که همین بوده و خوب میتونم تصورش کنم؛ چون خیلی اون برقی رو که میگی، دیده‌ام. با این همه، با شرمندگی باید بگم که من هم به تو حسودیم میشه که تمام اون مدّت با سیما بودی... :">
من نتیجه‌ی زحمتهای سیمای خوبم رو دیدم و فهمیدم که با چه محبّت و عشقی خواسته که به من خوش بگذره و برام خاطره بشه... (بقیه‌اش رو هم اینجا نمیشه گفت دیگه!!)

دست آخر، آرزوی به این خوبی رو از دهن آرزوی به اون خوبی شنیدن هم خیلی لذتبخشه. ممنونم و آمین! ;)

arezoo | February 8, 2007 11:15 AM

مبارکه مبارک
http://www.persiancards.com/previewbackup6.asp?BCOLOR=CC0000&FONTCOLOR=ffffff&SCARD=26t.gif&CARD=26.swf&TEXT=keik%20e%20khoshmaz

-----

خیلی خیلی ممنونم :) کلّی خندیدم!

مهرنوش | February 8, 2007 08:25 PM

بازم تبریک میگم... حرف دیگه ای به ذهنم نمی رسه جز همون که گفتم؛ دلم خیلی تنگ شده...... راستی احتمالا میدونید که این هفته دوشنبه تا چهارشنبه سمیناره... اگه تونسیتید (و خواستید) خوشحال میشم بیاین... حداقل ببینمتون بعد از این مدت

-----

من هم دلم تنگ شده. پیشنهاد خوبیه. امیدوارم که بتونم بیام و همگی رو دسته جمعی ببینم. :)

Misagh | February 9, 2007 11:43 AM

سلام.
منم تبريک ميگم دوباره!
انشالا ببينيمتون که خيلي وقته سعادت نداشتيم!

-----

ممنونم :) ایشالا! :)

علی | February 9, 2007 03:07 PM

آقا مدیون چیه؟ ما که مدیون شما هستیم. کل برنامه بهانه بود که شما اسم ما رو تو وبلاگ بیاری :) چون بچه ها در خواست داده بودن که خیلی وقته اسم سینا نیست تو اینجا :))))))))))))

-----

:)) بچّه‌ها اگه تقاضای دیگه‌ای دارن هم ما در خدمتیم ها! راستی دیدی چی شد!؟ استخر رو چرا تعطیل کردی؟ اینجوری که ورزشم عقب میفته، اصلاً یه جورایی احساس کسالت میکنم! دیگه عادتم شده که هفته‌ای پنج روز رو ورزش بکنم! :))

سینا | February 9, 2007 10:56 PM

تولدتون مبارک. و همیشه شاد باشید .
حالا که بحث از شیرینی شد ما هم با شما هم دانشکده ای هستیم .خوبه که اعلام جمعی بفرمایید !

-----

خیلی ممنونم! :)
این هم میشه! میخواین به بقیه‌ی بچه‌های دانشکده و اصلاً دانشکده‌های دیگه هم اعلام کنین... طرح خوبیه، خوش میگذره؛ نه؟! :))

سمیه | February 10, 2007 12:54 AM

دلِ من همی جُست پیوسته یاری
که خوش بگذراند بدو روزگاری
شنیدم که جوینده یابنده باشد
به معنی درست آمد این لفظ ، باری
به کامِ دل خویش یاری گُزیدم
که دارد چو یارِ من امروز یاری؟
بدین یارِ خود عاشقی کرد خواهم
کزین خوش تر اندر جهان نیست کاری

فرخی سیستانی

[بایگانی]

حکمت

جمعه 20 مرداد 1391

کسی میگفت - و چه درست میگفت: همه جا، هر شهر و روستا و کشور و استانی، برای زندگی خوب است، الا آنجایی که قرار است خوب باشد!

8:23 صبح | يادداشتها (2)

● بزرگداشت علیرضا طبایی در خانه‌ی هنرمندان ایران
● جایزه‌ی محسن رسول‌اف در جشن تصویر سال
● سایت رسمی دانشگاه آکسفورد- درباره‌ی مدرک جعلی علی کردان
● قابل توجهِ خوانندگان پروپا قرصِ راز
● جان به لب رسید از یاری!!!

[بایگانی]

غول

سه شنبه 14 اردیبهشت 1389

امروز استاد درس «نظریه‌ها و رویّه‌های معاصر در مردم‌نگاری»مان می‌گفت «اینکه بر دوش غول‌های بیکران ایستاده‌اید، دلیل نمی‌شود که از آن بالا روی سرشان بشاشید!»

پ.ن. لابُد نیازی به توضیح نیست که گمانم نیوتون است که می‌گوید اگر بهتر می‌بینم از این‌روست که بر دوش غو‌ل‌های بزرگی سوارم...

6:10 صبح | يادداشتها (5)

شکر

جمعه 9 بهمن 1388

یک پیام صبحگاهی در زمستان مینئاپولیس: دمای هوا منهای هفت درجه‌ی فارنهایت (منهای بیست درجه‌ی سانتی‌گراد) و به زودی انتظار یک جبهه هوای سرد را داریم! اوّل با خودت فکر می‌کنی که طرف یا نمی‌داند سرد یعنی چه یا نمی‌فهمد منهای بیست درجه چه‌اندازه سرد است که تازه می‌گوید یک جبهه هوای «سرد» دارد نزدیک می‌شود. ولی بعد که با خودت فکر می‌کنی می‌فهمی که این در واقع بیان دیگری‌ست از «باز برو خدا رو شکر کن ...» -ِ خودمان.

-----
چند روز به پایان ماه میلادی مانده. پهنای باند راز، لب به لب شده و ممکن است هر آینه لبریز شود. اگر این اتّفاق افتاد و راز را ندیدید، دوباره با شروع ماه میلادی نو سعی کنید. همه‌چیز روبه‌راه خواهد بود.

5:08 صبح | يادداشتها (3)

رم کولهاس: گـفتگو با دانشجویان - سخنرانی و پرسش و پاسخ با رم کولهاس. به همراه مقاله‌ی پرواز گلوله یا آینده کی شروع شد؟ نوشته‌ی سنفورد کوینتر. ترجمه‌ی امیرحسین هاشمی. افسون خیال - شش‌هزار و نهصد تومان

طلال اسد

شنبه 29 خرداد 1389

طلال اسد، استاد برجسته‌ی انسان‌شناسی مرکز تحصیلات تکمیلی دانشگاه شهر نیویورک، در سال 1932 در عربستان سعودی به دنیا آمد و در هندوستان و پاکستان بزرگ شد. پدرش – که در چند نشریه‌ی آلمانی می‌نوشت – اطریشی یهودی‌تباری بود که به خاورمیانه بسیار علاقه داشت و در جوانی به
ادامه...