شرحی برای یک خبر

بسا بي ربط بود.

راجع به شمايل ها من موافقم.. البته نظر مبسوطم را وقتي ايميلت را مشاهده نمودي ميگويم: به اين ميگويند سايبر بده بستان

----

یا شاید هم گروکشی سایبر! :))

قرائت رسمی با اتکا با اتوریته‌اش خط‌مشی‌ی اعتقادی‌ی "امت" را روشن می‌کند و باقی قرائت‌ها را پس‌می‌زند. در مورد اخیر نیز این اتفاق رخ داده. اما نکته‌ی در این مورد این است که قرائت رسمی نه قرائتی متضاد با خود که تداوم قرائت خود و نتیجه‌ی ناگذیر قرائت خود را کنار می‌زند و سانسور می‌کند و این مورد بسیار بدیعی است. در این مورد خواهم نوشت. لینک داده شد.

به ا.ع:
خب حق داريد. ديده ام گاهي درک بعضي نوشته هاي پويان عزيز براي بعضي ها سخت مي شود. آن وقت آن بعضي ها فکر مي کنند نوشته بي ربط است. اما اشکال از جاي ديگري ست...
در غير اينصورت، وقتي مطلبي را مي فهميم و فکر مي کنيم واقعا بي ربط است بهتر نيست براي ادّعايمان دلايلي هم بياوريم؟!!!

-----

۱. شرمنده میفرمایین! :)
۲. من هم موافقم که اگه واسه ادعامون همیشه دلیل داشته باشیم، بهتره.

درود
این ایام تسلیت باد.
از این حکومت ها کارهای عجیب بر می آید. آن خنگام که رضا خان در بازار راه می رفت و کاه بر سر می ریخت دیگر از این پر مدعیان چه توقع ؟
از طرفی من نمیدانم براستی این شمایل را از کجایشان خلق می کنند. ولی نون بعضی ها را آجر نمودند.
شاد زی
شاید اینگونه باشد.

با نظر حکومت موافق نيستم. عکس در گام اول -اولين نگاه پس از اينکه سالهاست بي تصوير با کسي شناس هستيم- شايد گرد و غبار تقدس را پاک کند اما بعد از آن مدام شروع مي کند به باز سازي تقدس. اين مسئله نيازي به کاوشي روانشناختي دارد.
اما در عين حال اين سوال براي من مطرح ميشود کارکرد مفهوم وانموده در تصوير غير مذهبي آيا تفاوتي دارد با نوع غير مذهبي اش؟

۱. سلام
۲. از خيلي از نکات توي اين نوشته تان خوشم آمد: دقيق نگاه کرده ايد.
۳. [...]

----
سلام :)
۲. ممنونم :)
۳. ایمیلی جواب میدم :)

پس به نظر شما حکومت در مرحله ی بعدی با موسیقی های تند و بدعت های اخیر در مورد عزاداری ها مخالفت خواهد کرد؟ اگر بله، پس چگونه فردی مثل هلالی توسط قدرتمندترین فرد به رسمیت شناخته شده؟

-----

اتّفاقاً هلالی خیلی هم محبوب قرائت رسمی نیست. این شماره‌ی همشهری جوان یه مصاحبه باهاش داره که فکر کنم بد نباشه بهش نگاه کنی. :)

سلام . چند بار اومدم نظر بدم نشد !
نظر که نه ...
الان اگه بگم ميگيد ديگه حالا چرا...
همشهري من براي وبلاگم نياز به عکس امامزاده نور داشتم توي سرچ گوگل وب شما و بعد هم عکس امامزاده رو ديدم و با اجازتون ازش استفاده کردم ..
اينجا اگه از اون شکلک هاي خجالت داشت من خيلي ازشون ميتونستم بهره ببرم ..
اميدوارم عذر منو بپذيريد و عفو بفرماييد..
شاد باشيد و عبادات مورد قبول درگاه حق..
يا علي

-----

خواهش میکنم. با ذکر منبع ایرادی نداره :)

در مورد موضوع بحثتون هم بايد بگم نميشه کاري کرد اين شمائل شده جزء اعتقادات مردم ...
وقتي که مداحي ها .. ن.وحه ها و مرثيه ها همه از چشاي قشنگ عباس و قد رشيدش ميگه و مژگان سياهش .. وقتي از ابتدا با همين چيزها اعتقداداتي موروثي به اين مردم رسيده با برداشتن شمائل و سنچ و طبل و علم هيچ کاري نميشه کرد ..
کاش حسين را با يا حسين و حس ناب بندگي به ياد بياوريم و عباس را در رشادت نه در شمائل و ...
يا علي

اولین باریه که دارم برای شما کامنت می ذارم . مطالب خوبی می نویسید . من پارسال درباره ی مداحی های جدید تحقیق جامعه شناسی هنر داشتم . دو نفر دیگه از بچه ها در مورد شمایل . نتایج جالبی به دستمان رسید . می دانی من مسئله را در این می بینم که فاصله میان حکومت و مردم انقدر زیاد می شود که هر موضوعی یک مقاومت محسوب می شود ، مسئله بدون نظارت تا حد یک بحران پیش می رود و بعد هم به شدید ترین گونه سعی درخفه شدنش می کنند. اگر موضوع نسل ها در دنیای پیشرفته زمانش سپری شده در جامعه ی ما هنوز تازه است و بی بررسی . در هر حوزه ای در ایران به نظر من هنوز دو ساختار پایدار و مستحکم حاکم است یکی سیاست و دیگری ساختار نسلی .
( تازه این کار را شروع کردم تا راه بیفتم راه دارم ، خوشحال می شم سری به www.talfiigh.blogspot.com بزنی )

-----
ممنونم از نظرتون. حتماً سر میزنم. :)

ضمن تاييد حرفاي خانم مهرنوش طبري بايد بگم من هم با اين عبارات موافقم.

نوشته‌‌ی خوبی بود. اما به نظر من یه سئوال اصلی رو از قلم انداخته بود که جوابش می‌تونه تو پیش بردن بحث نقش محوری بازی بکنه: این که مقابله با شیوه‌های مرسوم عزاداری (نصب شمایل) - چیزی که سالهاست تو این مملکت رایجه- چرا در این زمان و چرا امسال با مخالفت حکومت مواجه شده؟

اصلا نمی‌خوام منکر مساله ای بشم که تو بهش اشاره کردی. فقط حس میکنم جای برخی تحلیل ها این جا خالیه: اگر بخوایم نظری تر سئوال رو مطرح کنیم، شاید بتونیم پله پله این جوری پیش بریم که اول بپرسیم حکومت ها در ایران تا به حال چه موقع و چطور تلاش کردن حساب دین رو از خرافات و عرفیات جدا کنن؟ آیا این فرضیه درست نیست (فعلا به نظر من درسته البته!) که علی رغم همراه بودن رویکردهای ایدئولوژیک مذهبی با ادعای خرافه زدایی و عرف ستیزی و رسیدن به یک حقیقتِ از نظر پوشیده شده، حکومت مذهبی ایران تا به حال از جنبه هایِ به خرافات و عرفیات آغشته شده ی دین برای تثبیت قدرتش استفاده کرده؟ پس به این ترتیب مخالفت امسال حکومت با نصب شمایل رو چطور باید توجیه کنیم؟ اون رو ناشی از چیز جدیدی (مثلا نوعی سکولاریزاسیون) در مراسم عاشورا ببینیم که تو سالهای اخیر توسعه پیدا کرده و با خارج کردن این مراسم از کنترل، منافع طبقه ی حاکم رو به خطر انداخته؟ (تا به این حد که علی رغم دشواری ها و پیچیدگی هایی که براشون ایجاد می کنه، در این حوزه عملا با شیوه های رایج عزاداری در بیفتن؟ چیزی شبیه مراسم چهارشنبه سوری؟ پس چرا در اون مورد جریان در جهت معکوس پیش می ره؟ - هرچند باید منتظر بود و دید). یا ممکنه بتونیم در این زمینه فشارهای خارجی و به طور خاص جریانات ضد شیعه در جهان اسلام رو به این جریان ربط بدیم؟ - جریاناتی که شیعه رو با اشاره به اعمال عجیب و غریبی مثل حمل علم و دخیل بستن و شمایل نگاری و مقبره پرستی، انحرافی در دین پیامبر خدا می دونن.

جواب این سئوال ها به نظرم مهمه چون احساس می کنم موقع تطبیق دادن بحث های بودریار با قضیه ی شمایل نگاری در مراسم عاشورا، ممکنه ما رو با خودش به جای کاملا متفاوتی با تحلیل های تو ببره: دقیقا مطمئن نیستم اما مثلا به این جا که کل مراسم عاشورا رو با این شیوه (نصب شمایل و حمل علم و ...)، نوعی جادوگری بدونیم که به شکل فعلیش، پایه های حکومت رو تقویت می کنه و حکومت و به تبع اون پلیس هم با اون همراهه، منتها به دلیل مواجه بودن با برخی چالش های خارجی، صرفا مجبور به اعلام موضع رسمی در این خصوص شده که نصب شمایل ممنوع! در این صورت ورود پلیس به میدان مردمی ترین تجمع مذهبی، اون جور که تو گفتی به دلیل زیر سئوال رفتن زیربنای قضاوت درست و نادرست در این مراسم نیست. به این معنی مراسم عاشورا - در سطح کلان- بیشتر جنبه هایی از یک ائتلاف بین فرهنگ عامه و فرهنگ رسمی ایدئولوژیک رو در خودش نشون می ده تا جنبه هایی از مخالفت و مقاومت رو (هر چند به هیچ وجه نمی شه منکر جنبه های مقاومت در سطوح خردترش شد).

امیدوارم باز در این مورد ازت بخونیم.
ضمنا ممنون که احتمالا اینو خوندی!

-----
ممنونم از نظرات خوبت... سر فرصت می‌گفتگوییم!! :)

سلام
خب !‌من فكر مي كنم بسيار زيبا از نظريات بودريار در مورد محرم و كارناوالهاي آن بهره برده ايد . من خودم در يك وضعيت بينا بيني قرار دارم . هنوز نفهميده ام كدام درست است و كدام غلط .
به مقابله با مر حله دوم اعتقاد دارم و در امتداد آن با مقاومت و سعي در قابل حس بودن ِ يك چيز ِ عظيم .
مثال آخرتان مصداق عيني بود و يك انتخاب بسيار زيبا و به جا .
ولي كلن خيلي جالب است كه اين دولت خودش شروع مي كند و جايي كه مي بيند كنترلش از دستش خارج شده يك دفعه همه چيز مي شود «اخ» و كاسه كوزه ها سر ِ جوانان ِ لاابالي (!) مي شكند .
باز هم ممنون از ديد ت و تحليل فرانگرت .
درود
.

---
ممنونم :)

سلام. از آخرين نوشته شما خواندم و رفتم تا رسيدم به اعترافات يلداي شما. قلم رواني داريد.
من تصور ميکنم اين اقدام حکومت همچنين ممنوعيت حرکت علم ها در شهر به دليل معقول نشان دادن خود بود. حکومتي که با خرافه و تحريف مبارزه مي کند اما در آن بچه هاي يک ساله را به مهديه تهران مي برند و آن مراسم تاسف بار را اجرا مي کنند و از تلويزيون هم پخش مي کنند.
و در اين زمينه نکته ديگري که به ذهن مي رسد نمايش قدرت بود. همه ما مي دانيم که علم قدمت بالايي لااقل در تهران دارد. و اينکه يکباره و بدون هيچ تبليغ و آماده سازي حرکت آن را ممنوع کردند نيز جاي بحث دارد و نشان از قدرت بالاي حکومت دارد.

با اجازه به وبلاگتون لينک دادم

-----

ممنونم :)

پویان جان وقت کردی مطلب دکتر آشوری رو هم درباره شمایل بخون. البته بهانه نوشتن ایشان درباره این موضوع ربطی به این بند و بساط محرم و صفر نداره.
راستش این بند و بسط فقط یه چند روز و شبی من رو از آرامش خونه محروم کرده و کلی عقب افتادم از کارام. :-((

لینک مطلب دکتر آشوری:
http://ashouri.malakut.org/archives/2007/01/post_39.shtml

-----
ممنونم :)

من با کل این بحث موافق نیستم. به نظر من ساختار این اندیشه دارد واقعیت و سطحی بودن خودش را نمایان میکند. ما ملت ساده، کم سواد، بی نظم، سطحی و آسان فریب خور که عقل مان به چشم مان است، به فرض هم اگر حسین و ابالفضل و یارانشان انسان های آزاده یی بوده اند اینجا نه به خاطر آزاده گی شان برای مان مشهور شده اند که به خاطر هیبت، مظلومیت و مولفه های اسطوره ای و تقدس شان مشهور و بزرگ شده اند وگر نه آزادگی انسان برای این حکومت سم است. و بد نیست ریشه ی این عزا داری ها و تقدس نمایی ها را هم می گفتی که از دوران صفوی رایج شده است و بد نبود می گفتی که فقط یک دهم مسلمانان دنیا این رسوم غلط را دارند و باقی مسلمانان این عده قلیل را بت پرست و رفوضه از دین می دانند. و من فکر می کنم که این رسم دارد تبدیل به یک تفریح می شود و این برای جامعه ی سرخورده و بی تفریح ما خوب است. پس زیاد سخت نگیر برادر. بگذار اراده ی عمومی از شرایط موجود تاثیر بپذیرد و تقدس تبدیل به تفریح شود، بگذار برخیزد مردم بی لبخند!

-----

دوست من، برداشت متفاوت شما برای من محترمه. امّا تعجّب میکنم با اینکه کلّاً با این بحث موافق نیستین، چطور این همه نظر دادین. نظراتی که البتّه من هم با بعضیهاشون موافق نیستم.
در هر صورت ممنونم.

اوه اگر می دانستم پس از بررسی قابل مشاهده خواهد بود نظر نمی دادم. این خودش نوعی سانسور است

-----

قصد من سانسور نیست. جلوگیری از اسپمها اوّلین دلیل و پیشگیری از مزاحمتهایی که تاریخچه‌شان موجود است دلیل دیگر این کارم است.

۱- روش و موضوع بحث رو ميپسندم اما نبايد جذابيت اين بحث (لااقل در جامعه شناسي) سبب بشه که يک امر بسيار مهم رو فراموش کنيم...همون چيزي که توي سرشک در موردش نوشتم (و البته اين نوشته راز رو هم لينک داده ام)

۲- به نظر مياد که تو اين بحث چيز مهمي از قلم افتاده: اصولا زبان بيان و ارائه دين زياني تصويري/اسطوره اي بوده که در همان دوره الهي نيز رونق خاصي داشته و اصلا خود بنيانگزاران دين هم نميتونستند به جز اين زبان اسطوره ساز چيز ديگري رو انتخاب کنن: چه کسي به عباس گفت قمر بني هاشم؟ يا مثلا اين گنبد و گلدسته يا کعبه چه تفاوتي با شمايل داره؟؟؟ (جدا از نشانه شناسي سطحي که در اين مورد منظورم نشانه شناسي قدسي هستش)

۳- موضوع اينه که به نظر من اين چيزي که شما به نام وانموده سازي مناسک محرم نام ميبريد دقيقا ادامه همون چيزي است که محرم و عاشورا و کل اسلام رو پايه گذاري کرد. اين چيز جديدي نيست و هر چند تغير فاز مشهودي وجود داره اما نبايد انکار کرد که زبان همان زبان اسطوره سازه....اصلا شايد بشه گفت که چنين روندي که در دين اسلام وجود داشته (يعني از پايه گزاري تا الان) خودش آبستن همچين چيزي بوده...فقط اون زمان (ابتداي اسلام و زمانه جون گرفتنش) زبان به نفع سياستمداران (پايه گزاران/مروجان) چرب بوده و حالا به نفع جوانان و به قول شرعي ها : افراد لا ا بالي! (که همين نامگذاري ميتواند سويه اصلي قدرت را مشخص کند: خوب و قدسي و نيک و خير همگي در دست سياست و قدرت حاکمه بوده و هست)

۴- من فکر ميکنم که تو اين نوشته يک ديدگاه مذهبي بعد مهمي از قضيه رو پوشونده (که بهش اشاره کردم) و به همين سبب اين بحث رو ناقص کرده. که البته نکته مثبت اش اينه که جاي فراواني رو براي بحث و جدل باقي گذاشته.

۵- خوش باشي.

-----

ممنونم :) من هم مخالف نیستم که همه چیز تصویر بوده. امّا تصویر یه دوره‌ای بازنمایی واقعیّت بوده. بنظرم تفاوت اساسی بین تصویری که به صورت سنّتی در دین وجود داشته و تصویرهای وانموده‌ی فعلی وجود داره.

خيلي وقته نظر نذاشتما!/ميگم شما مقاله هاي درخواستي هم مي نويسين؟!من سوال دارم!/چقدر هم واقعا نظر نوشتم!

-----

تا سفارش‌دهنده و پرسنده‌اش کی باشه؟! :) نوید خان اگه باشن، ... خب... ;)

چه حالي داد!نويد خان؟!؟!؟!چيزه!شايد سوالم به درد مقاله نخوره،اگه نخورد بگيدا!فيلم خوب چه فيلميه؟اين هم اگه جواب بديد خوبه: وظيفه ي هنر چيه؟

-----

نوید خان!
خب... فکر کنم گفتگوی بیشتری رو میطلبه. خیلی بستگی داره به اینکه چه جوری (یا بقول معروف در چه پارادایمی، با چه عینکی) بهش نگاه کنی. یا باید یه وقت مشترک پیدا کنیم و در موردش صحبت کنیم، یا اینکه فعلاً یه چیزایی معرفی کنم که بخونی. :) تا اینکه بجای من خودت، مقاله رو بنویسی. بهتر نیست!؟ :)

هلالی اگر محبوب قرائت عمومی نبود پس چرا برای رهبری(فکر می کنم سال قبل بود) قرائت کرد؟

-----
سؤال خوبیه. مثلاً میشه پرسید چرا پارسال شام غریبان، هلالی رو آوردن و در میدون محسنی برنامه اجرا کرد. یا چرا هلالی در خیلی از مدّاحی‌هاش اسم رهبر رو میاره...