تصاویر پارادوکسیکال

سلام.وممنون از وقتی که برای این پست صرف کردید.با این توضیحات این را گرفتم که این ماجرا همچنان ادامه خواهد داشت.چه بهتر!چرا که ما هم بخواهیم تصویر را رها کنیم،تصویر ما را ول نمی کند!
بهرحال دنبال خواهیم کرد.راز همیشه جای خوبی برای بازاندیشیدن و یاد گرفتن است.همیشه خوب باشید.

سلام و مرثي بابت پاسخهاي راديكاليتان .;)
ما هم در ادامه بحث دنبالتان خواهيم بود . موافقم كه رسانه زمان را مي كيرد و بّعد ديگري مي سازد ، شايد يك بْعد محدوديت دار آزاد كه خودش حدش را تعيين مي كند ومعناي اخلاقي را در پي آن بعد به سوژه مي دهد يا از آن مي گيرد و در رودر رو شدن سوژه با خودش ،كه حتي ديگر خودش نيست ،تابعي از بعدي تله بيسي است ....
بحث زياد شد ... اگه اين درس و مشق ما هم اجازه بدهد در ادامه حرفهايي براي زدن خواهم داشت

موفق باشيد و بازهم درود به خاطر ديد جالبتان و يك دنيا سپاس

چيزي به نام اخلاق رسانه... به نظرم مطالب مدوني هم نيست درباره‌اش، جز مثلا جزوه‌اي که يکي دو سال پيش توي نمايشگاه مطبوعات توزيع مي‌شد و اون هم کلي‌گويي‌اي بيش نبود. شايد توي دکتراي مديريت رسانه واحدي با اين مضمون باشه. البته اصلا دقيق نمي‌دونم و مي‌تونم بپرسم. توي ارشد ارتباطات هم فقط واحدي با عنوان مسئوليت‌هاي اجتماعي روزنامه‌نگار هست که چون هنوز نگذروندمش، تقريبا ذهنيتي ندارم ازش. ولي احتمالا مباحثي شبيه اين رو بشه توش مطرح کرد. اين همه نوشتم آخر سر يه جواب درست حسابي به سوالتون نبود. پرس‌و‌جو مي‌کنم براتون:)

-----
ممنون :)

خیلی ممنون پویان عزیز
به خصوص به خاطر اینکه علیرغم کمبود وقتی که گفتید، بحث را دنبال کردید و مرسی به خاطر توضیحات و پاسخ‌های خوب و نکات تازه‌ی یادگرفتنی :)
راجع به قضیه‌ی بلند کردن صدا تا ته، که باید بگویم به شدت عالی است و براوو D: جدای از اینکه می‌توانم بگویم اتفاقا آنچه شما نوشته‌اید بیش از حد رادیکال هم نبوده (می‌شود گفت، رادیکال بودن امروز را نباید با معیارهای 50 سال پیش سنجید. با این‌حساب می‌شود گفت شما واقعیتی را همان‌طور که هست به تصویر کشیده‌اید، بدون بزرگ‌نمائی. حالا اینکه این واقعیت، چطور به نظر می‌آید، ایرادی در کار شما نیست. با این حساب، اینکه "هرجا تصویری هست، اخلاق نیست" را می‌شود حتی در مخالفت با خودتان گفت که: این گزاره چندان هم رادیکال نیست. حتی شاید کمی محافظه‌کارانه باشد، به خاطر اینکه می‌شد گفت: هر جا انسانی هست، اخلاق نیست!)
به هرحال، جدای از این حرف‌ها، یکی از لذت‌های رازخوانی، واقعا، شنیدن همین صداهای ناشنیده و کم‌شنیده است با آواز گیرا :)
/
تلویزیون یک‌جورهائی همان خدای کلاسیک را هم به خاطر می‌آورد. خدائی که قربانی می‌گرفت تا جلوی رنج را بگیرد یا کمترش کند (خدائی که پسر خودش را قربانی "می‌گیرد" (یا پسرش خودش را قربانی می‌کند) تا گناهان دیگران بخشیده شود. یک قربانی به جای همه. و قرن‌ها شمایل‌سازان مسیح را به صلیب کشیدند تا آن صلیب‌ها روی گردن‌ها و خانه‌ها، شدت عذاب را کم کند.
حالا تلویزیون قربانی می‌گیرد، تا وجدان من بیننده آرام شود. من نمی‌توانم بگویم نمی‌دانم و حالا که می‌دانم، نمی‌توانم راحت بگذرم: مگر اینکه تلویزیونی لطف کند و شدت عذاب را کمتر کند (من یا آنچه نشان می‌دهد یا همان فاصله‌ای که می‌اندازد، قربانی!).
راستش اینجا هم ردپای یک "چیز" اخلاقی را می‌شود دید انگار. اگر حساب کنم اصولا نه وجود داشته و نه به وجود خواهد آمد، آن اخلاق جهان‌شمول و ثابت، و اگر قبول کنم که آدم توان و تحمل پذیرش مسئولیت یک زندگی بدون قوانین اخلاقی را ندارد، پس هر چیز کوچکی می‌تواند برایش اخلاقی باشد و بشود. تلویزیون مثلا، بشود پیامبر اخلاقش: نشانش بدهد، دلش را به درد بیاورد، و در لحظه به کاتارسیس هم برساندش (چه بی‌جنبه و ضعیف!!!). به محض آنکه آنجلینا جولی بچه‌ی رو به موت را بغل می‌کند، تماشاگر هم به آرامش می‌رسد. احساس می‌کند هنوز اخلاقی هست. می‌تواند فردا پولی هم به بیچاره‌ای بدهد. پس احساس می‌کند دنیایش سرپا ایستاده، روی این ستون‌های اخلاقی. خب! اگر اخلاقی نباشد، همین‌ها نمی‌توانند اخلاق باشند؟ (من به هیچ‌وجه نمی‌توانم قبولش کنم البته، اما مشخص است که ردش را هم ندارم!).
به‌هرحال، به گمانم تله‌ویزیون این توانائی را می‌دهد، و حالا حداقل کار یک کاهن، شمن، جادوگر را می‌کند. چون می‌تواند درد را کمرنگ و مسطح کند، می‌تواند به دیگران نشان‌اش هم بدهد (حتی به آنهائی که در شرایط دیگر روی‌شان را برمی‌گردانند) و اخلاق خودش را تولید کند. و البته، باید بگویم، ایجادیگر هر چه می‌گویم، هیچ‌ربطی به آن انسان مسئولیت‌پذیر مضطرب یا اصولا هر انسانی که دغدغه‌ی زندگی را دارد، ندارد!!!
امیدوارم فرصتش پیش بیاید و ادامه‌ی بحث را آن‌طور که گفته‌اید، بخوانیم. وقتی پای بودریار به این بحث باز شود، گمانم خیلی چیزها حسابی تغییر کنند! (من یکی که پایم را می‌کشم بیرون ؛) P: :)))!
/
باز ممنون به خاطر نکات تازه و پاسخ تازه (و ببخشید اگر کامنت‌ام خیلی آشفته شد و گمانم چند جا تکراری!).
سرخوش باشید و پیروز امیدوارم.

تا جایی که پرسیده ام مطالب به درد بخوری درباره اخلاق به دانشجویان روزنامه نگاری و عکاسی یاد داده نمی شود. می تواند از ضعف آموزش فلسفه باشد در کشورمان یا از ضعف آموزش روزنامه نگاری يا هر دو و شاید هم که از نبودِ پُلی میان این دو رشته.

خوب باشی.

-----
ممنون :) هم بابتِ اطلاعات درباره‌ی کلاس اخلاق روزنامه‌نگاری و هم بابتِ لینکِ تصاویری که از برنده‌ی پولیزتزر ۱۹۷۹ گذاشتی.

خسته نباشيد. اخلاق رسانه به عنوان فصلي از درس حقوق ارتباطات را دکتر رويا معتمد نژاد درس مي دهند. البته مثل اينکه به علت فراواني مباحث درس خيلي بهش پرداخته نمي شود.و واحدي به اين نام تدريس نمي شود.

-----
ممنون :) خانم معتمدنژاد، دختر دکتر معتمدنژاده؟ بعد کدوم دانشگاه درس میدن؟