پراکنده؛ بسا بسیار پراکنده

تصورش رو بکن... یارو با دفتر و دستک آمارگیری بر در خونه‌ی مردم رو در "یک شهر غربی" بزنه و بپرسه:ببخشید خانم شما تا به حال تجربه‌ی ارگاسم داشتید؟... مطمئنن خانم می‌فرمایند نه! می‌دونی جرا؟ چون اساسن اولین بار که اسم ارگاسم به گوشش می‌رسه! من مشکوکم که آیا واقعن ده درصد از زنان یک شهر غربی می‌دانند که ارگاسم یعنی چی؟ باور نمی‌کنم!

1. و اما لینکی که دادید... فيلتره۱
2.این که این آمار از کجا آمده،الله اعلم؛ولی به نظر میرسه100% کذب باشه.راستش با توجه به بحثی که مدتی پیش با دوستانم داشتم، به این نتیجه رسیدیم که ، خانم ها و آقایون به گونه ای کاملا متفاوت با این قضیه برخورد می کنند؛ یعنی متاسفانه و با عرض شرمندگی ی جورایی اکثر خانم ها دوستان خودشونو از شرح تجربشون بی نصیب نمی ذارن! ولی در مقابل ، همسرانشون در این مورد راز دارهای خوبی هستن.
3. مرد های یک شهر غربی کشور -نمی دونم میشه اسم مرد روشون گذاشت یا فقط اسمشو به یدک می کشن ونمی دونم همون شهری که در ذهن منه مد نظرتونه یا نه_ نگرشی نسبت به زن دارند که چندش آوره! زن رو جزو نفرات خانواده به حساب نمیارن و نمیدونید که زن تو اون جامعه چه زجری می کشه و بعید نیست که اونجا زن فقط موجودی باشه که ازش هر جوری که بخوان استفاده کنن و به اوج آسمون رسیدن همسرشون ، هیچ مهم نباشه. اصلا بعید نیست،چون تنها مهم بوده اون آقا به لذت برسه وخانم تنها یک اسباب بازی کوکی بوده و نه یک انسان؛ همینو بس. هه. زن اون دیار،به ارگاسم برسه. زهی خیال محال.
3.جل الخالق؛ آخه دو نفر اینقدر شبیهه هم؟ عکستون،توی الپر !

سلام امیر جان
وبلاگ www.he71.com براي یکی از دوستانمه که گاهی با هم سفر میریم فکر کنم مطالب و عکسهاش برات جالب باشه
قربانت

مشکل تو اينه که چار واحد روش تحقيق دکتر نيک گهر(احترامشون واجبه البته) يا دو واحد تکنيکهاي تحقيق فرامرز رفيع رو پاس کردي خيال ميکني علي اباد هم شهريه !!!

اصلا تو اين وسط چيکاره بيدي که توي هر مجلسي مياي روضه ميخوني.
اين آمارها خيلي هم خوبه و نظر صاحبش رو بايد ارج نهاد.

توبه کن و به رستاخيز ايمان بياور خاله.
زود باش تا ديرت نشده

خاله صفورا(...)
Safourahonar@yahoo.com

-----
:)) نه روش تحقیق چهار واحده و نه تکنیک‌ها، دو واحد؛ ضمن اینکه شاگردی هیچکدوم از ایندو بزرگوار رو هم نکرده‌ام، متأسفانه!

این آمار از بیماران مراجع به بیمارستانهای دولتی استخراج شده است(نمونه آماری) . در این بیمارستانها بخش زنان ،‌تا حد ممکن توسط زنان اداره می شود . در هنگام آمارگیری هم از لغت ارگاسم استفاده نمی شود ،پزشکان زن حسابی حوصله به خرج می دهند.

-----
حالا اصلاً با خود واژه کاری ندارم؛ هرچند که تنها استفاده کردن/نکردن از اصطلاح مشکل رو حل نمیکنه... با بخش دیگه‌ی کامنتتون کار دارم: منظورتون اینه که جامعه‌ی آماری ـ که نمونه از اون انتخاب شده ـ زنانِ بیمارن؟ مسأله عوض شد که!؟ دو تا شد در واقع!

سلام...از فالاچي به اينجا رسيدم...به هر حال وجود وبلاگ شما نشان ميدهد که هنوز وبلاگهايي وجود دارند که ارزش خواندن داشته باشند و من تا به حال اسمشان را هم نشنيده ام...بگذريم...يک نکته در مورد مطلب ۲۶ مردادتان بدهم و بروم (نظر خواهي آن پست گويا فعال نبود)...اين عکس در نوبتهاي اول که در هفته نامه سلامت به چاپ رسيده بود حاوي دو انحنا در طرفين گل بود که ظاهرا حکم گلدان را داشت و در اصل طرحواره اي از اندام يک زن بود که گلبرگ درست در موضع مخصوصش قرار مي گرفت...به هر حال بعد از چند نوبت چاپ آن آگهاي خطوط گلدان حذف شدند و ظاهرا يک زنبور به تصوير اضافه شد...به هر حال نقدتان جالب و هوشمندانه بود!:)

-----
لطف دارین. توضیحتون هم خیلی جالب بود برام. کاش میشد اون آگهی رو هم پیدا کرد...

سلام همشهري

-----
سلام! :)

زنان حداقل سالی دوبار سری به پزشک زنان می زنند ، برای چک آپ و از دست بی دقتی های بعضی مردان ،که نمی دانند که چه بکنند . حتا نمی دانند که قبل از نزدیکی باید دوش بگیرند .

-----
هنوز هم بگمانم توجیه کافی وجود ندارد! اگر بنا بر فرضِ گیریم درست شما، «همه‌»ی زنان، سالی دو بار ـ به هر دلیلی و از جمله بی‌دقّتی مردانی که دوش نمیگیرند ـ به «پزشک» مراجعه میکنند، آیا انتخاب مراجعان «بیمارستانهای دولتی» فلان شهرستان، میتواند «نمونه‌ی آماری» خوبی از جامعه‌ی آماری مورد نظر ما ـ یعنی «زنان» فلان شهرستان ـ باشد؟

مسلّماً نه! مثلاً من میتوانم ادّعا کنم که زنانی با پایگاه اقتصادی-اجتماعی فرودست‌تر به بیمارستان «دولتی» (همانطور که در کامنت پیشینتان آمده) میروند و دیگر زن‌ها فرضاً میروند تا پزشک خصوصی ویزیتشان کند. چنین تحقیقی نهایتاً ـ با اعمال بسیاری قیود ـ میتواند بما بگوید که نود درصد زنانی که به بیمارستانهای دولتی مراجعه میکنند، فلان‌طور هستند.
یعنی در واقع اینطور که من از نوشته‌ی شما میفهمم، «تمام‌شماری» از زنانِ مراجعه‌کننده به بیمارستانهای دولتی، صورت گرفته و نه انتخاب نمونه برای جامعه‌ی زنان آن شهرستان.
تازه، این در صورتیست که اصلاً پرسیدن از موضوعی که مد نظر محقق‌ها بوده، ممکن باشد؛ که هنوز عقیده‌ام بر این است که نیست. یعنی با روش پیمایش کمّی چنین امکانی نیست لااقل.

از مقاله که چيزي ديده نشد! يعني حتي همون يک درصدي که شما روش بحث داري هم ديده نشد. ولي ببين من فکر ميکنم مسائل اساسي تري هم وجود داشته باشه براي تحقيق. از جمله اينکه اساساْ زنهاي چنين شهري به فرض چندان هم دور افتاده نباشه اين حق رو براي خودشون متصور ميدونن يا خير؟ / تحقيق چنين مساله اي که بسيار خصوصي و مايه ي شرم و حيا ( و شايد نشونه ي بي شرمي) هست به اين سادگي ها امکان پذير نيست. جور کردن نمونه ي آماري توي شهري با خصوصيت گفته شده خيلي سخت خواهد بود.

عجب! حالا که نظرات ديگران رو ميخونم مي بينم چقدر شباهت :)) / خب ظاهرا نمونه ي آماري کامنتهات چندان مناسب نيست چون پراکندگي نظرات کمه ؛)

حق با شماست بايد منبع اش رو مي نوشتم.