سالنِ سینما: دو برداشت

1.به جرات می گم این نوشتتون بهترین پست شما در حد اقل چهار ماه گذشته بود .دقیقا پاسخ به در خواستی بود که مخاطب از یک دانشجوی مطالعات فرهنگی دارد.
2.در مورد اون مصاحبه تون با همشهری که توی لینکدونی گذاشتین :از کی تا حالا مطالعات فرهنگی شده زیر مجموعه ی پژوهشگری؟!

-----
۱. مرتضای عزیز، خوشحالم که خوشتون اومده. خودم هم دوستش دارم. :)
۲. در اینمورد من بیگناهم! :) در مورد تعریفهایی که شده، نیز هم! :))

برو بابا دلت خوشه.
مثلا میخوای بگی پست مدرنیست هستی و از این افه های روشنفکری؟؟!!

من حالم به هم میخوره از این ادا و اطوارها که شما جوونا درمیارین.

توبه کن خاله و به گناهانی که هنوز نکردی هم اعتراف کن . باشد که رستگار شوی.

Safourahonar@Yahoo.com

صفورا

I think this is a sophisticated reflection that can form a scholarly essay.
Congratulations!

amir!aaaaaaaaammir!sinama chie? de begoo sinema chie

۱- اينکه قسمت دوم نوشته کوتاه تر از اولي ست شايد بيان کننده اين موضوع باشد که دومي بسيار قابل فهم تر بوده و اشاره اي کوتاه کافيست.

۲- تبلور مرحله آيينه اي در سينما هنگام ديددن فيلم قابل قبول است و اتفاقا جالب هم هست اما شک دارم که ژوئيسانس آنگونه که لاکان مد نظر داشت در ؛نگاه؛ به آيينه چهره ديگري شکل بگيرد. و اينکه اين امر اتفاقا بسيار خيالي و نمادين است و اگر نبود نه جذبه اي داشت و نه ؛ارزشي؛ چرا که همه ارزشها در حوزه نمادين ميتوانند شکل گرفته و تاب و توان بياورند.

۳- اين قضيه خوردن/نخوردن از همه جالب تر بود! به گونه اي٬ در سينما منع خوردن هر چه که بيرون از آن منع شده است (منظورم ؛بلعيدن؛ نيست) ميتواند شکسته شود...(مثلا خوردن انگشت ديگري...) اما اين قضيه منحصر به سينما نيست...هر جا که کسي مجال ساخت و ساز يک فضاي خصوصي در حوزه عمومي را داشته باشد (که من به آن ميگويم ؛خونه کوچولو؛!!!) اين اتفاق ميافتد...در تاکسي٬ کافي شاپ و غيره.

۴- اما شما لغت عشق ورزي را خيلي به مهابا نوشته اي...من بعيد ميدانم اين دقيقا همان چيزي باشد که رخ ميدهد! منظورم به هيچ وجه تقديس عشق و عشق ورزي نيست (که اصلا اين کار از من بر نميايد!) اما شايد شما خيلي خوب نميتوانيد فکر بد کنيد!

۵- خوش باشي!

تا حدودي با صفورا موافقم...مخصوصا توبه از گناهان ناکرده(چشمک)
شاد باشي پويان جان

با دقت در طبيعت و واقعيتي كه حتي در دنياي حيوانات جريان دارد، اغلب موجود نر و برتر با نوعي نياز و جنس مخالف با نوعي ناز و امتناع، در شور و تهاجم احساسات جنسي و عاطفي به هم برخورد مي كنند و در مورد انسان ذي شعور و فهيم كه ادعاي احساساتي لطيف تر و عاطفي تر را دارد، خشونت و بي تفاوتي را كه در نوع ترانه هاي واسوخت به آن اشاره مي شود، نابه جا و دور از منطق طبيعي است. (نقل از سخنان محمدعلي شيرازي در همان صفحه الکترونيکي که صحبتهاي شما در همشهري آمده است)
يكي از عمده ترين دلايل به كارگيري اين خزعبلات[در اشعار]، كم سوادي يا بي سوادي و عدم احساس مسووليت از طرف نويسندگان اين قبيل كارهاست كه نام ترانه و تصنيف هم به آن داده اند.(نقل از مسعود هوشمند در همان صفحه الکترونيکي که صحبتهاي شما در همشهري آمده است)

۱. بنده در درس آقاي دکتر طالبي هم عرض کردم که روندي به نام «روند جهاني سطحي شدن» وجود دارد که به ابتذال کشيده شدن هم مي توان آن را ناميد.
پس همانطور که مي بينيم؛ بسياري ترجيح مي دهند به ترانه هايي که آقاي بنان که با سروده هاي معيني کرمانشاهي خوانده گوش دهند و نه به اين ترانه هاي باب روز ـ عده اي ترجيح مي دهند old song گوش کنند و نه ترانه هاي باب روز غربي را ـ عده اي ترجيح مي دهند که ادبيات جدي بخوانند ونه بامداد خمار و امثالهم را؛ متاسفانه «مطالعات فرهنگي» (که از بد حادثه من هم به آن دچار آمده ام) ترجيح مي دهد به مثائل حاشيه اي و «کم خطر» بپردازد و علل پديد آمدن حوادثي سطحي؛ مثل دلايل پرطرفدار شدن جراحي بيني ـ خالکوبي روي بدن و غيره را بررسي کند وفرضا به اين نپردازد و ريشه يابي نکند که که ما در جامعه مان چرا توان تحمل سليقه هاي مخالف را نداريم؟ (نه ديگه؛ نشد؛ اين جامعه شناسي است: به ما مربوط نيست!!!)

۲. کي گفته که در قرن ۹ نمي شده که شعر مبتذل بگويند؟
ما ايرانيها فرهنگي غني به وجود آورده بوديم که کمک مي کرد انسانها «از خود به در آيند» و بيرون را بنگرند... خوب؛ انگار کم کم مي خواهيم در خود فرو برويم و فقط خود را بنگريم! به هيچکس مربوط نيست؛ فرهنگ خومان است؛ اختيارش را داريم!!!

۳.اگر مي خواهيم نام انسان را بر خود حفظ کنيم و بگوييم با حيوانات فرق داريم پس بايد سعي کنيم لااقل «حيوان ناطق» باشيم؛ يعني از توانايي سخن گفتن(تعقل) هم استفاده کنيم:
حالا قرار است صرفا با توصيف واقعيات مبتذل زمانه مان و دليل آوردن بر اين که اين واقعيات به چه دليلي به وجود آمده اند به کجا برسيم؟ آيا اين بيش از حد بها دادن به روزمرگي هاي مبتذل زندگي مدرن و نام «هنر» به آنها دادن نيست؟

خواستم اين چند خط را هم از دکتر ناصر فکوهي نقل کنم که در مقاله اش در مورد سريال برره گفته بود:
«مثال ما، دیگر به آن کسی نمی ماند که بر سر شاخه نشسته بود و شاخه را می برید، مثال ما، اکنون به کسی می ماند که از شاخه فرو افتاده، بر زخم ها و شکستگی هایش، بر خونی که از کالبدش جاری است و به مرگی فرهنگی که با سرعتی شگفت انگیز از راه فرا می رسد می نگرد و قاه قاه بر همه اینها می خندد و این خندیدن را نیز به حساب «هنر نزد ایرانیان است و بس» می گذارد.»

راستش من نفهمي‌دم . از سينما منظور سينما بود يا سينما . اگر خود سينما بود که قبول ، ولي اگر منظور سينما بود بايد بگم که نشد . سينماي ايران يه ذره بيشتر بد نيست . چرا ؟ چونکه از حداقل امکانات استفاده مي‌کنه ، چونکه خوف سانسوره ، چون که فيلمسازاي خوبش از فيلم ساختن مي‌ترسن ... ولي اگه يه موقع يه سوژه اي پيدا شه که با هيچ کدوم بالايي ها مشکلي نداشته باشه ،يه فيلمي ساخته مي‌شه که« آه »

راجع به برداشت دومی که نوشته اید، نمی دانم آیا تا به حال تنها به سینما رفته اید یا نه، ولی من یکبار تنها رفته ام. فکر می کنم وحدتی که بین عده ای که به عنوان دوست با هم به سینما می روند را با آن تجربه می توانم بهتر درک کنم. در واقع دو دوست در سینما با هم گزاره ی خاصی رد و بدل نمی کنند و مثل پارک لا اقل در بین فیلم مکالمه ی خاصی میان آن ها وجود ندارد؛ ولی نوعی وحدت با هم دارند، هر دو یک حس را دارند، هر دو تماشگرند و غرق در فیلم. هر چند در خودآگاه خود به این موضوع نپردازند ولی احساس آرامشی دارند، ازین که تنها نیستند. آن بار که تنها رفته بودم، به عنوان تنها نفر در قسمتی جدا برای مجردها نشستم. آن بار تنها بودم و این که دیگران تنها نبودند برایم قابل توجه بود و مثل زمانی که با دیگران به سینما می رفتم در داستان فیلم غرق نشدم.

خیلی خوبه که عکس فتوبلاگتو عوض نمی کنی.خیلی خیلی مرسی...!

-----
بهرحال دیدم دوستان استقبال کردن، گفتم بذارم همونجا بمونه! :))

سلام!
جالب بود. :)

تا بعد...