در غیابِ راوی عزیزِ قصّه‌های عامّه‌پسند

چند تا آرايه ميشه گفت. منظورت به كدومشه؟؟؟

----
شما یه چند تاش رو بگو، من انتخاب میکنم...

با امتيازاي سر به فلک کشيده چطورين ؟! :)

آرايه تضاد :))

-----
تضاد که از همه تابلوتر بود که! یه خرده پیچیده‌تر لطفاً! :)

می شه مثلا گفت رد الصدر الی العجز! ...ولی یه نکته ی کلی می خواستم بگم ... تعداد زیادی از آرایه ها اثری روی آرایش شعر نمی گذارن به نظرم ... یعنی تعداد زیادی شون بیشتر از این که به شعر زیبایی بدن فقط یه خاصیت اون شعر هستن...

دلم کلی برای راوی قصه‌های عامه‌پسند تنگ شده. اصولا بارها گفته‌ام قصه‌های عامه‌پسند جائی‌ست که آدم هر حالی داشته باشد، یک لبخند و سرخوشی را آنجا همیشه مهمان است./ اما آرایه! راستش هول شدم! یک‌بار جواب دادم، بعد فهمیدم قضیه جدی بوده، بور شدم! دیگر جرات جواب دادن ندارم!!!/ آقا اجازه! ما شب جمعه‌ها فقط وقت می‌کنیم چند خط بنویسیم و یک فیلم نگاه کنیم!!! غسل گداری، کوستوریتسائی چیزی نداریم؟ غسل تارانتینو چی؟ (جو روشنفکری گرفتم یک لحظه!!) P: D:/ به‌هرحال دست شما درد نکند. از دلتنگی کمی درآمدم و کلی هم سر حال آمدم سر ظهری :) خیلی ممنون. (سعی می‌کنم به کشف آرایه هم فکر کنم، اگر جواب را پیدا کردم، بیایم شاید شد اینجا یک بیست بگیرم! سر کشتی که تجدید شدم!) P:
امیدوارم سرخوش باشید و پیروز پویان عزیز. راوی گرامی هم امیدوارم سلامت و شاد باشند.

در بیت (!) فوق‌الذّکر، می‌توان به وجودِ آرایه‌هایی مِن‌جملة "تضاد، تکرار، به قولِ میثاق، ردّ‌الصّدرِ الی‌العجز و صد البتّه، آرایه‌ی موازنه - و حتّی یک‌جورهایی ترصیعِ ضعیف - اشاره داشت. در ضِمن، الآن که دقیق‌تر می‌اندیشم، آرایه‌ی "ردّ‌العجز الی‌الصّدر" را هم به صراحت در بیت مشاهده می‌کنم. البتّه ناگفته نماند "سه" آرایه‌ی تضاد - آن هم از قوی‌ترین نوع - در بیت وجود دارد که می‌تواند برای بحث‌های زیبایی‌شناختی موردِ بررسی قرار گیرد؛ من هم بیتی دارم از مرحومِ ه.ا.سایه ( هوشنگِ ابتهاج) شما هم لطف کرده، شماری از «آرایه‌های ادبی»اش را برایم لیست کنید :) "نمی‌دانم چه می‌خواهم بگویم / زبانم در دهانِ باز، بسته‌ست" ؛)

.. حالا از همه‌ی این حرف‌ها گذشته، جوابِ او نامه‌ی ما را هم بدهید متشکّر می‌شویم - البتّه این قسمتش غیر عمومی بود :) -

ديگه... استعاره مصرحه ست فکر کنم . مشبه و مشبه به يکسان فرض شدن .
لطفا جواب درستم بنويسين . خيلي لذت داشت خيلي وقت بود شعر هم که مي خوندم به آرايه هاش فکر نمي کردم . راز خواني براي تاملي که نصيب خواننده مي کنه واقعا لذت بخشه

-----
چشم! :) اجازه بدین یه کم دوستان فکر کنن! :... و ممنون بابتِ لطفتون. :)

ببخشيد من از دبيرستان به اين طرف تنها شعر خوندم و نه صنايع ادبي به جاش بحث مفصلي در باب نکته ي دوم دارم /

ببخشید حاجاقا حالا که وارد مسائل شب جمعه شدین مسألةٌ : آیا اگر خواهر محجبه ای برای برادر مؤمنی بوس بفرستد البته به قصد قربة الی الله و خدای نکرده نه به قصد لذت؛ واجب است که آن برادر جاخالی داده و رمز مبارک "یا لذیذ" و یا " یا لطیف" به زبان آورد؟ اگر چنین است چند بار واجب است؟ و آیا اساساً آن ماچ مکروه است یا به قصد نزدیکی دلهای مؤمنین واجب کفائی می باشد؟ اجرکم عند الله

-----
اگه از بنده استفتاء میکنین، میگم نه تنها مکروه نیست؛ بلکه واجب کفایی هم نیست... واجب عینیه! :))

آهان راستي همونطور که براي دوست دانشمندتون در رواي... هم گفتم يک آرايه ي ديگه هم داره اون هم يک آرايه از کاراکتر هاست. عجب گلوله ي نمکي شدم من امشب :)

آقا!‌آرایه‌ی ابتذال هم داریم؟ همین! همین است.
و بعد هم این‌که اگر قبول نیست، آرایه‌ی ادبی می‌تواند پاسخ سوال باشد.

نه جناب پويان! شما هم ترشي نخورين چيزي مي‌شين:) جداي از شوخي، خنده اومد رو لب‌هام، نکته‌سنجي‌تون قابل ستايشه:)

ميشه خواهش کنم در سطح زير ديپلم بنويسين!!!!

بابا ما رو چيکار به اين صوبتا!!!

با راوي چيکار کردي ها؟چه جوري سرش رو کردي زير آب. ها؟اعتراف کن!!

خوب... به ساعتِ من، بله... الآن دیگه وقتش رسیده تا برنده‌های مسابقه رو اعلام کنید و البتّه - اگه اشتباه نکنم - جوابِ نامه‌ی من رو هم بدین :) ولی من علاوه به معرّفی آرایه‌ها هم بحثِ زیبایی‌شناختی کردم، و هم تعدّی!

-----
اگه برنده نداشته باشه چی؟! ;)
در ضمن من خیلی وقته میخوام نامه‌ات رو جواب بدم؛ تازه نه فقط نامه‌ی تو رو، بلکه یه عدّه نامه‌ی دیگه رو... ولی... نه! ولی نداره. حتّا فرصتش رو هم داشتم. شرمنده! خیلی زود دیگه اینکار رو میکنم. حتماً!

یه وبلاگ دیگه هم هست که اینجوری مینویسه. نمیدونم، به نظرم اولا پستاش خیلی بهتر بود. بعدها یه کم برای من غیر قابل فهم میشه.
acetaminophen.persianblog.com

تجاهل العارف!!

راوي رو غیب کردین؛ هیچ. با وبلاگ من چيکار داشتين آخه؟!

برنده نداره؟ پس آخرش که چه؟ دلیلتان از طرحِ این سؤال چه بود؟ اگر جایزه ندارد پس شما هم آرایه‌های این بیتِ ابتهاج که می‌گوید : " نمی‌دانم چه می‌خواهم بگویم / زبانم در دهانِ باز بسته‌ست" را بنویسید تا "یک-یک" مساوی شویم :)

سلام
يادداشتم زياد ربطي به نوشته تون نداره . البته بيربط بيربط هم نيست. اولين يادداشتي که ازتون خوندم ۳۰ دسامبر ۲۰۰۳ بود. نميدونم من خيلي عوض شدم يا شما ولي من اون موقع و تا همين چند وقت پيش از نوشته هاي اون موقع و تا همين چند وقت پيش شما بيشتر لذت مي بردم.
البته احتمالا شما تنها براي خودتون مي نويسيد و احتمالا حرفاي بقيه خيلي هم مهم نيستن. من هم تنها نظر خودم رو گفتم...
موفق باشيد

-----
ممنون که نظرتون رو گفتین... درضمن، مگه ممکنه که حرفای بقیه مهم نباشه؟!

ميگما! اين رفيق خوبت کجاس ؟!
الان ده روزي ميشه ازش بي خبريم!

-----
جاش امنه... نگرون نباشین! :)

بیت اولش که تعین آرایه هاش سخت نیست زیاد...بیت دومش رو اگه میتونین بگین:رد پایرفتن تو روی صحرای دل من...آرایه ی زخم...آرایه ی غم...آرایه ی تنهایی....اصلا به نظر شماها آرایه داره؟؟؟؟؟؟؟؟؟

امروز خیلی اتفاقی(با یه کلیک اشتباه)رفتم تو قسمت بایگانی(دسامبر 2001)خیلی جالب بودند...اولین نوشته های وبلاگتئن...خودتون چند وقت یه بار سر میزنین بشون؟خیلی جالبه دنیای 5سال پیش با الان...دغدغه های اون سالها با دغدغه های الان...این صفحات امروز هم یه روز میشن ...واسه اونایی که 5سال دیگه میخونندشون...موفق باشین آقای شیوا.

من هم به طور اتفاقی روی آرشیو سال آینده‌ات کلیک کردم. راوی برگشته بود و تو هم دوباره رفته بودی سراغ بارت! در ضمن یک خبرهایی هم شده بود که نمی‌توانم بگویم.

امشب براي اولين بار صفحه تو رو ديدم. زياد اهل وبلاگ نيستم. اما بي اغراق از اين لذت بردم. به مطلب سينا که رسيدم حالم عوض شد. هي پايين رفتم ... هي پايين رفتم ... هر سال تو ختم و دعاش شرکت کردم. اونقدر پايين رفتم تا بالاخره به تاريخي رسيدم که سينا زنده بود ... کنار من و تو ... نگران بودم که اين صفحه تموم شه به اونجا نرسم. ازت ممنونم که منو تا اونجا بردي ...
قربانت
علي

شايد پيام قبلي رو جاي اشتباهي نوشتم. به قول شهريار : نور از پس اشک لرزشي داشت ...

آقا مثل اینکه کلا بلاگرهای ایرانی رو دارن میگیرن!
بلاگ این دوستتون که روی 21 می مونده، مال شما هم که روی 7 خرداد.
آدم یه جورایی احساس میکنه زمان وتوقف شده تو وبلاگستان!