« آموزه‌های سفر | صفحه اصلی | انقلابِ علمِ انسانی »

محبوبیّت

رونویسی برای سیاوش عزیز،
تا بداند / که می‌داند «محبوبیّت» یعنی چه.

نادرست است که در خردسالی این‌همه محبوبِ کسی باشی. در پگاهِ زندگی عادتِ ناپسندیده‌ای پیدا می‌کنی، بدترین عادتی که ممکن است: عادتِ محبوب بودن. دیگر نمی‌توانی از دستش خلاص شوی. باور می‌کنی که آن‌را، محبوب بودن را، در خودت داری. باور می‌کنی که جزئی از وجودِ توست؛ همیشه دور و بَرِ توست؛ همیشه پیدایش خواهی کرد و دنیا آن‌را به تو مدیون است. دنبالش می‌گردی، عَطَش داری، صدایش می‌زنی تا آن‌که خودت را در کرانه‌ی بیگ‌سور می‌یابی، با تنها برادرت اقیانوس و هم‌همه‌ی معذّبش؛ با تنها برادرت اقیانوس که قادر است به مکنوناتِ قلبت پی ببرد. با عشقِ مادرت، زندگی در سپیده‌دم پیمانی با تو می‌بندد که هرگز بدان دست نخواهی یافت. تو چیزی را شناخته‌ای که هرگزبار، دیگر بدان دست نخواهی یافت. تا واپسین دمِ زندگی گرسنه خواهی ماند. در هر جشنِ تازه، پس‌ماندها و لقمه‌های سرد را پیش روی خود خواهی دید. پس از برخورد اوّل در پگاهِ زندگی، هر بار که زنی در آغوشت می‌کشد و کلماتِ شیرین در گوشت زمزمه می‌کند، همیشه با تمام قوا می‌کوشی گذشته را فراموش و حال را باور کنی؛ امّا همواره می‌دانی که میسّر نیست. پیوسته بر مزارِ مادرت می‌خزی و چون سگِ صاحب‌مرده‌ای زوزه می‌کشی. هرگز، هرگز، هرگز! بازوهای دلفریبی دور گردنت حلقه زده‌اند؛ لبهای گرم و لطیفی به شیرینی در گوشت نجوا می‌کنند؛ دم‌به‌دم در آن چشم‌ها، برق زیبایی را می‌بینی. امّا خیلی دیر است، خیلی دیر. می‌دانی که تمامِ زیبایی‌ها کجاست و پس از این دانشِ اوّلین و آخرین، حتّا فریبنده‌ترین پستان‌ها نیز نمی‌توانند گمراهت کنند. سال‌هاست که چشمه را یافته‌ای و از آن سیراب شده‌ای. در صحرا از سرابی به سرابی دیگر خواهی رفت و عَطَشت چندان خواهد بود که مردی دایم‌الخمر شوی، امّا هر جرعه‌ی شیرینی، آتش اشتیاقت را برای دست‌یابی به همان چشمه‌ی یکتا شعله‌ورتر خواهد کرد. به‌هرکجا رو آوری، زهر مقایسه را در درونت خواهی داشت و عمرت را در انتظار عبث آن‌چه روزی داشتی و دیگر هیچ‌گاه نخواهی داشت به سر می‌رسانی.

میعاد در سپیده‌دَم؛ رومن گاری؛ ترجمه‌ی مهدی غبرائی

پ.ن. تذکّر دوستی نگرانم کرد که گذاشتنِ این رونویسی‌ها، ممکن است برخورنده باشند. کاری از دستم برنمی‌آید؛ فقط امیدوارم که خواننده، نوشته‌ها را افراطی تأویل نکند.