دوستی معمولی!

شاید چون چند سال پیش یا با هم خواهر و برادر بودید، یا والد و فرزند و یا زن و شوهر. بقیه‌ی حالات قبیح بودند. اینک دوستی‌ی معمولی ممکن شده است و می‌توان بدون این‌که خواهر کس‌ای بود، دوست‌اش باشیم - آن هم معمولی! (:
فکر کنم یک دسته‌ی چهارم‌ای نیز وجود داشته و قابل بررسی باشد: دسته‌ای که می‌گویند ما اشتباه کردیم، از اول دوست معمولی بودیم، اما بیا دیگر قیافه‌ی هم را نبینیم لطفا!

خیلی خوب بود :)) نزدیک چهار پنج سال پیش بود که به شدت "دوستی خواهر برادری" را می‌شنیدم و در جمعی که بودیم، اعتقاد بر این بود که سه چهار سال بعد باید شیرینی‌ها بخوریم! اعتقاد درستی هم بود انگار! :))راستش دوستی خواهربرادری به زعم من خیلی با دوست معمولی فرق دارد. دوستی خواهربرادری فکر کنم دوستی اشباع شده از صمیمیتی است که برای جلوگیری از "حرف در آمدن" و برای کنار آمدن با درگیری‌های شخصی (حدس می‌زنم) نام خواهر برادری می‌گیرد که علاقه‌ی زیاد را در پرده‌ی این نام بپوشاند و توجیه کند تا سر فرصت شیرینی‌خوران پیش بیاید ؛) اما دوست معمولی (که واقعا این روزها خیلی زیاد شده) دوست خیلی صمیمی فکر کنم نیست (کلا دارم سعی می‌کنم بیشترش را حدس بزنم. چون در روابطی که خودم هم دوست معمولی‌ نام گرفته‌ام تا به حال، هیچ‌وقت نفهمیدم آخر سر چه چیزی بوده‌ام!) دوست "جالب" می‌شود دوست معمولی! یعنی دوستی که می‌تواند دوست معمولی هم نباشد و حالا کمی خاص‌تر هم بشود، اما ترجیحا بهتر است دور بماند، چون آدم از هیچ چیزی مطمئن نیست. یا اینکه شاید وقتی یکی از دو سر رابطه می‌خواهد معمولی نماند و آن سر رابطه می‌خواهد دوستی در همان سطح معمولش پایدار بماند، این واژه کاربرد پیدا می‌کند. به‌هرحال، سرشار از خواص توجیهی و گریزی به نظر می‌رسد. / یادداشت خیلی جالبی بود. مرسی :) به خصوص که به تازگی با چند نفر از دوستانم بحث این را هم داشتیم که واقعا مرزهای این دوستی معمولی چیست و خواندن این یادداشت کلی کدهای جدید برایم ایجاد کرد. سپاس/ سرخوش باشید و پیروز.

به نظرم اين دوستي معمولي هنوز يك سري امكانات باارزش داره كه توي عبارت "دوستي خواهر برادري" گنجوندنش امكان نداره!!!

من که وقتي مي گويم دوست معمولي يعني آشنا !
(چون آدم در زندگيش يکي دو دوست بيشتر نمي تواند داشته باشد.يا همان را هم به ندرت ممکن است داشته باشد)

به نظر من که اصلا دوستي وجود ندارد: بلکه فقط دوست داشتن است که معني دارد.
حالا وقتي دوست داشتن از يک حدي فراتر مي رود تبديل مي شود به عشق و وقتي فراتر نمي رود، اين را اسمش را مي گذاريد دوست معمولي که مشخص بشود آنقدرها از هم خوشتان نمي آيد.يا يکي از شما آنقدرها از آن يکي خوشش نمي آيد.

(حالا هم جنسها که معمولا دوست داشتنشان از يک حدي فراتر نمي رود، بطور کلي دوست معمولي حساب مي شوند و لازم به توضيح اضافه هم نيست.)

چندین بار دچار سو تفاهم شده ام چرا اینجوری می شه
لینک شما را در وبلا گم گذاشته ام
موفق باشید
پیشخوان هم خیلی خواندنی است

به نظرم چیزی که شما اسمشو دوستی معمولی میذارین، محبتیه که بین دو نفر بدون نوجه به جنسیتشون پیش میاد. یعنی جایی که مساله تن، برای هر دو طرف حل شده باشه. وقتی از دوستی خواهر برادری صحبت میکنیم، خود بخود داریم جنسیت رو تفکیک میکنیم. و همین مساله رو به همون قضیه شیرینی خوران (!!!) نزدیکتر میکنه. به شدت مخالفم که دوست معمولی دوست خیلی صمیمی نیست، معمولی بودن دوستی هیچ چیزی رو مشخص نمیکنه. در فراسوی مرزهای تن کسی رو دوست داشتن هیچ مغایرتی با صمیمیت زیاد نداره. اتفاقن میتونه محبت رو خیلی قویتر کنه، چون فراتر از جسمه که همیشه در معرض تغییره (یکم شبیه کتابهای دینی دبیرستان شد آخرش، ببخشید!)

بگذار اين طوري بگوييم که دوستي بي جنسيت! يکي به من گفت که به اين دوستي اعتماد نکنم چون آخرش معمولا برعکس در مي آيد. يکي هم درباره ي آخر و عاقبت دوستي معمولي خودش تعريف مي کرد وقتي بعد از رد پيشنهاد دوستي طرف گفته که شما براي من مثل برادرم هستيد و آقا با عصبانيت گفته چرا فحش مي دهيد؟ ولي من به شخصه هنوز از اين دوست هاي معمولي دارم و از دوستي شان هم کلي ياد گرفته ام. راستي! به خاطر تبريک جالب اتان ممنون! پيروز و مستدام باشيد! يا حق!

سلام آقای شیوا
احتمالا یه کسی اومده یه حرف نامربوط یا مستهجنی زده که یادداشت ها رو اول بررسی می کنید !
به نظر من دوستی های معمولی شانس زیادی برای تبدیل شدن به نوع عمیق تر خود دارند و فقط به وقت و بهانه ای برای نزدیک تر شدن نیازمندند.
اما خیلی اوقات افراد هنگامی که با کسی دوست هستند حدی برای میزان دوستی خود برای قائل نیستند و تنها زمانی که جدا می شوند ممکن است به این فکر کنند که دوستی ما فقط یک دوستی معمولی بود که در جدا شدن چیزی برای از دست دادن نداشت. مگرنه معلوم نیست که چه زمانی به نوع دوستی خود و میزان وقت و چیزهایی دیگری که در پای این دوستی می گذارند فکر کنند. به نظر من همه همیشه مستقیما به این که در هر دوستی چه به دست می آورند و چه از دست می دهند فکر نمی کنند و سود جویانه به دوستی نگاه نمی کنند(به این زیادی این خصلت فکر کنم می گن رفیق بازی).

ببينيد؛ اين خوبه که وبلاگتون صاحب فيلتر شده و اين مخصوصا از بعضي جهات! خيلي به آرامش اعصاب کمک مي کنه؛ ولي در عين حال منو خيلي گذاشته سر کار: ببينيد مي خوام اينو بگم که پس اگه توي ايران مسئله اي به اسم سانسور وجود داره حالا چه توي وبلاگستان چه در صدا و سيما و نيز در سينما و بخصوص چه در نشر کتاب(شايد به خاطر شغلم اين يکي براي من مهمتره)؛ خلاصه يعني ما حقمونه که سانسور بشيم؟ چرا فرضا در سوئد و سوييس همچه مسئله اي وجود نداره؟
خلاصه علي رغم اين که با دکتر طالبي سر کلاس خيلي بحث مي کردم و فکر مي کردم مشکل مملکت ما فقط سياسيه و نه فرهنگي؛ بعد از اين که مجبور شديد اينجا رو فيلتره کنيد خيلي به فکر افتاده ام...

آخ گفتی! نمی دونم شاید این تریپ جدید ناز کردن و اوه اومدن باشه! من که به شخصه حالم بهم می خوره از این جور کارا!
یک چیز دیگه ام اضافه کن : بیا با هم مثل دو تا همدانشکده ای معمولی باشیم!

من با صحبت مهرنوش کاملا موافقم.
بخاطر يه نفر نبايد همه را جريمه کرد. بايد يواش يواش فرهنگ استفاده بجا از تکنولوژي فراهم بشه.

به فواد عزيز:
نه همدانشکده اي عزيز؛ اين تريپ ناز کردن نيست. من خودم خيلي به آقاي شيوا اصرار کردم اين سيستمو راه بندازه: چون واقعا لازم به نظر مي رسيد.
سوال من هم همينه: پس ما بايد حتما سانسور و يا فيلتر بالاي سرمون باشه تا ديگرانو ناراحت نکنيم؟ يعني واقعا نمي شه هرکسي نظر خودشو بگه و به ديگران کار نداشته باشه؟
تا حالا هم اگر در غرب هر کي هر چي دلش مي خواست به مسلمونا مي گفت هيچ اشکالي نداشت؛ ولي همين که يک کتاب چاپ شد که عيسي(ع) با مريم مجدليه ازدواج کرده بوده و بچه هم داشته اند؛ صداي همه دراومد؟ من اين احترام به ديگران رو فقط در کشورهاي اسکانديناوي سراغ دارم. والا کلا انگار هر کي هر وقت زورش برسه يا مانعي جلوش نباشه از ناراحت کردن ديگران و توهين به ديگران خيلي هم بدش نمياد.

-----
به مهرنوش: فکر کنم منظور فؤاد، سیستم کانتینگ نبوده؛ جمله‌هایی بود که واسه بهم‌زدنِ رابطه گفته میشه.

۱.با جامعه شناسي آماري در مقياس گسترده مشکل ها دارم که فکر نکنم توي يک پست يا کامنت قابل حل باشن.يکي از مشکلاتم در مورد اين تعميم دسته بندي هاي اطرافيان به جامعه ست.
۲.اين نوع دسته بندي بر روي اخلاق عرف و موقعيت روحي استواره،و اين دوِ - خصوصا موقعيت روحي- پيوسته در حال تغييرن. به نظر من اين نوع دسته بندي براي توصيف شخصيت فرد در باز هاي طولاني مناسب نيست.

... و حمایت و موافقت دوباره با مهرنوش.
فقط همین . . .

اين دوستي معمولي رو مي‌شه دوستي خاص بالقوه‌اي دونست که ملزومات زماني و مکانيش تا اون لحظه دست کم براي يه طرف برآودره نشده.

سلام پویان خان . خوشحالم که بهبلاگ شما سر زدم . اون مطلب مدرنیته تونو SAVE کردم که حتما بخونم. دوباره مزاحمتون میشم.

جالبه که بيشتر کامنتا درباره پي نوشته نه خود مطلب!
فکر مي کنم دوستي معمولي معادل خواهربرادري نباشه حداقل اون چيزي که من تجربه کردم در دوستي خواهربرادري علاقه زيادي بين طرفين وجود داره که برا اينکه سوتفاهمي(چه براي خودشون چه براي اطرافيان) پيش نياد اين اسم رو بهش ميدن! در دوستي معمولي شدت علاقه کمتره و به معناي واقعي کلمه معموليه! و فکر مي کنم در هر دو حالت رابطه از بند جسم و جنسيت آزاده...
درباره خود مطلب هم فکر مي کنم به هر حال آدما براي از بين بردن حس مغبون شدن و از دست دادن دنبال راه حل مي گردن. اينم راه حل ايناست که به جاي قبول کردن مساله سعي مي کنن صورت مساله رو عوض کنن!

یک دوست صمیمی میگفت : آدم اگر به اندازه انگشتهای یک دستش "دوست" داشته باشه،خوشبخت ترین ِ آدمهاست...

matalebi ke tooye veblagetoon boojood dare besiyar khoob va jalebe va bazi mataleb vaghan adamo be fekr fooroo mibare

البته فکر کنم دسته‌ها بیشتر از سه تا باشن، مثلن یه دسته ششمی هست که بعد مقداری رابطه به این نتیجه می‌رسن که به چه میزان آدم‌های بدی هستند!!