تأمّلات اخلاقی ظرف‌شوی گاهی باوجدان

این هم شبیه تبریک عید است گویا: با وجدان و بی‌وجدان دارد.
چقدر جدیدا من به این موضوع علاقه‌مند شده‌ام. (;

خيلي خوب بود. ممنون :)

خوشم مياد در اين مورد هم سينا حضور فعال داره ٬ گوش فعاد خبر کنه :) من سالي يکي دو بار که تنها مي شم به ضرف شويي مي افتم و اونم معمولا شستن ضرف هاي کل مدتي است که خانواده حضور نداشته اند و در چنين مواقعي وجدان من تنظيم ميشه با مقداري که از ظرف ها مانده . از وقتي شروع مي کنم به شستن وجدانم هي تحليل مي ره ديگه اواخرش چيزي ازش نمي مونه ...

البته اين بنده خدا سابقا اسمش فواد بود نه فعاد !!

اگر عنصر حفظ منابع طبيعی را هم به ظرف شويی تان اضافه کنيد، با توجه به ميزان مصرف آب و صابون، بی وجدانش کم از وجدان نيست.

thanks for washing the dishes! we had a very good time.
khaleh yasi!

اينجوري که شما به ظرف شستن نگاه ميکني در بنده انرژي مضاعفي حلول ميکند براي ظرف شستن و تعويض دستکش هاي روزنه دارم! حالا به ظرف شستن هم نگاه جديدي دارم. گويا همراه ظرف ها اين بار چشمها را درست حسابي بايد شست. ؛)

How can we wash "A Saucer Full Of Secrects"?

estefade kardim...be ghole khanoom doctor savademoon be fahme in model mataleb mirese :) ...

اين‌جوري که نوشتي، حس کردم که کباب شدم! چون توي اين سه چهار روز هي ظرف شستم، اون هم ظرف‌هاي حدود بيست نفر جمعيت رو. هي خونه‌ي خودمون، هي خونه‌ي ملت! در نظر بگير که هر کدوم چند سري هستن! سوپ‌خوري، ديگ و ديس و قاشق و بشقاب! ديگه ناخن نمونده برام. عادت به دستکش هم نيس. در ضمن، حس مي‌کنم اگه با دستکش بشورم ظرف‌ها رو، بي‌ وجداني کردم اساسي. کثيف مي‌مونن انگار. شکر خدا همه‌ي يارهاي ظرفشور من هم‌چين يه خورده وجدان راحتي داشتن. درک مي‌کنم پدرتون رو !:) کلا اين‌جور يادداشتات به دل مي‌شينه.

خوشحالم که با وب شما آشنا شدم . موفق باشيد دوست من...

يه جورايي درک مي‌کنمت يا درکت مي‌کنم.

خیلی جالب بود.و به نظر من تو فضای وبلاگ لازمه یه وقتایی بحث ها و صحبتهایی که یکم از جو آکادمیک و علمی بیایم بیرون.به هر حال با اینکه شخصا از ظرف شستن متنفرم و تا حالا هم اینکارو انجام ندادم ولی ممنون .مطلب قشنگی بود...

"ظرفها رو با خشن‌ترین وسیله‌ی موجود ـ که کار رو یه سره میکنه و همون دفعه‌ی اوّل ترتیب همه‌ی کثیفیها رو میده ـ میشوری؛ احتمالاً با سیم ظرفشویی."
چه لزومي داره وسيله اي كه همون اول ترتيب همه كثيفيها رو ميده خشن ترين وسيله ي موجود باشه؟

استاد كنفوسيوس گفت:

چهار چيز دانش و تربيت انسان را تكميل مي كنند :

يكي مقصدي ثابت و روشن براي زندگي خود مقرر ساختن و آن را هميشه در نظر داشتن؛

دوم پايۀ اين مقصد را بر روي استعدادات فطري و احكام عقل گذاشتن؛

سوم براي خود تكيه گاهي از اخلاق نيك و آراسته آماده ساختن؛

چهارم با هنرهاي زيبا انس گرفتن و مشغول شدن.

خاله صفورا

خيلي جالبه! آدم وسوسه مي شه بره ظرف بشوره. فقط انگار استعداد شما هم در اين زمينه کم نيست که همه به ظرف شوري وا مي دارنتونن!

به نظر من بد نيست كه صورت مساله رو پاك كنيم : خريد يك عدد ماشين ظرفشويي. اين طوري ديگر متهم به بي وجدان بودن نمي شويم!

az An jaei ke akharin morede zarf shostan e jenabe Ali khoonye injAneb boode, zemn e arze tashakor be din vasile elam midaram shoma akhareshi! kheyli ham ba vojdani. bayad byaei zarf shostane mano bebini ke ba inke baraye khodam mishooram chegoone najavanmardaneh va bi vojdan in karo mikonam!!!!
yek moshaver

آورده اند كه وقتي مردي بود خيّاط ــ در عفاف و صلاح؛ و زني داشت عفيفه، مستوره، و با جمال و كمال، و هرگز خيانتي از وي ظاهر نگشته بود.
روزي زن در پيش شوهر خود نشسته بود، و زبان به تطاول گشاده، و به سبيل ِ منّت ياد مي كرد كه: " تو قدر عفاف من چه داني و قيمت صلاح من چه شناسي، كه من در صلاح زبيدۀ وقت و رابعۀ عهدم ".
مرد گفت:" راست مي گويي، امّا عفاف تو به نتيجۀ عفاف من است. چون من در حضرت آفريدگار راست باشم، او تو را در عصمت بدارد".
زن را خشم آمد، گفت:" هيچ كس زن را نگاه نتواند داشت، و اگر مرا وسيلت صلاح و عفّت نيستي، هر چه خواستمي بكردمي.
مرد گفت:" تو را اجازت دادم به هر جا كه خواهي برو و هر چه مي خواهي بكن".
زن، روز ديگر خود را بياراست و از خانه برون شد، و تا به شب مي گشت، و هيچ كس التفات به وي نكرد ــ مگر يك مرد گوشۀ چادر او بكشيد و برفت.
چون شب در آمد، زن به خانه باز آمد. مرد گفت:" همه روز گرديدي و هيچ كس به تو التفات نكرد ــ مگر يك كس، و او نيز رها كرد.
زن گفت:" تو از كجا ديدي؟". مرد گفت:" من در خانه بودم، امّا من در عمر خود در هيچ زن نامحرم به چشم خيانت ننگريسته ام، مگر وقتي ــ در جواني ــ گوشۀ چادر زني را گرفته بودم، و در حال پشيمان شده رها كردم. دانستم اگر كسي قصد حرم من كند، بيش از اين نباشد".
زن در پاي شوهر افتاد و گفت:" مرا معلوم شد كه عفاف من از عفاف تو است".
گفتم كه:"مكن" گفت:"مكن تا نكنند"
اين يك سخنم چنان خوش آمد كه مپرس »
جوامع الحكايات

سلام. بابت جواب سوال قبلي ممنون!
معلومه آدم باوجداني هستين که ميگين سيم ظرفشويي رو ميشه برا شستن هر ظرفي به کار برد! چون اين کار ابدا امکان نداره پس نتيجه مي گيريم شما ازش استفاده نکردين!!! فکرشو بکنين يه نفر ظرفاي شيشه يا تفلون رو با سيم بشوره فکر نکنم بعدش خانم خونه اونو زنده بذاره!!!

این روزا عادتِ همه
رفتن و دل شکستنه

درد تمام عاشقا
پای کِسی نشستنه

این روزا مشق ِ بچه ها
یه صفحه آشفتگیه

گَردای روی آینه ها
فقط غم زندگیه

این روزا درد عاشقا
فقط غم ندیدنه

مشکل بی ستاره ها
یه کم ستاره چیدنه

این روزا کار گلدونا
از شبنمی تر شدنه

آرزوی شقایقا
یه شب کبوتر شدنه

این روزا آسمونمون
پر از شکسته بالیه

جای نگاه عاشقت
باز توی خونه خالیه

این روزا کار آدما
دلای پاک و بردن

بعدش اونو گرفتنُ
به دیگری سپردن

این روزا کار آدما
تو انتظار گذاشتن

ساده ترین بهانه شون
از هم خبر نداشتن ِ

این روزا سهم عاشقا
غصّه و بی وفایه

جُرم تموم شون فقط
لــــــــــــذّت آشنائیه

حيدر زاده

آخيش! چه خوبه که منو آقاي رسول اف حرف همو خوب مي فهميم :)

سلام رفيق. پيوندت رو گذاشتم توی وبلاگم. موفق باشی. ياعلی

مثه رویای تو شب ستاره ها رو دس بزن
فکر فردا رو بکن ابر کبودو پس بزن

مثه پرواز صدا رو لب لحظه ها بشین
آخرین ستاره باش صبح پاشو خورشیدوببین

سر حرفو وا بکن با گل ناز اطلسی
رنگ آفتابو بپرس وقتیکه از راه میرسی

دلت ارزونی من غصه هات ارزونی باد
نذار غم پا بگیره شب به سراغمون بیاد

واسه یاسِ رازقی توی حیاط جائی بذار
اگه همزبون می خواد کنار اون پونه بکار

دس بکش به باغچه ها بگو که بارون بباره
شبو خواب کن تو خونه فردا بیاد باز دوباره

واسهءپرنده ها فکر یه سر پناه بکن
برای موندن برگ خزونو سر به راه بکن

واسه ناز گل سرخ فکر یه پروانه بکن
تا هنوز دیر نشده بهارو جاودانه کن
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
شعر: فریبا وکیلی
آواز: پژمان مبـرا
(www.iransong.com)

گاهي وضعيت يک فرد توي يک جامعه روي به اصطلاح باوجدان بودن يا نبودنش تاثير ميذاره .مثلا داشتن چند هم خونه ايه مبتلا به( گاف شين الف دال ي) !باعث ميشه فرد مثلن -خود من- موقع انجام مسوليتهاي اجتماعي هميشگي!خودش گاهي بيوجدان بازي دربياره!

خيلي باحال بود (: به خيلي هاش تا حالا دقت کرده بودم،فکر کنم من هم با وجدان باشم ولي اگه زياد برم تو فکر، بي وجدان مي شم ناخودآگاه!

ما هم خاطرات ظرفشویی زیادی داریم! پیشنهاد میکنم با خرید یک ماشین ظرفشویی ناقابل از کوزتی نجات پیدا کنید.

باز باران
با ترانه
با گهرهای فراوان
می خورد بر بام خانه
من به پشت شیشه تنها
ایستاده
در گذرها
رودها راه اوفتاده
شاد و خرم
یک ــ دو سه گنجشک پر گو
باز هر دم
می پرند این سو و آن سو
می خورد بر شیشه و در
مشت و سیلی
آسمان امروز دیگر
نیست نیلی
یادم آرد روز باران
گردش یک روز دیرین
خوب و شیرین
توی جنگل های گیلان
کودکی ده ساله بودم :
شاد و خرم
نرم و نازک
چست و چابک
از پرنده
از خزنده
از چرنده
بود جنگل گرم و زنده
آسمان آبی چو دریا
یک ــ دو ابر این جا و آن جا
چون دل من
روز روشن
بوی جنگل تازه و تر
همچو می مستی دهنده
بر درختان می زدی پر
هر کجا زیبا پرنده

برکه ها آرام و آبی
برگ و گل هر جا نمایان
چتر نیلوفر درخشان
آفتابی.
سنگ ها از آب جسته
از خزه پوشیده تن را
بس وزغ آنجا نشسته
دم به دم پر شور و غوغا
رودخانه
با دو صد زیبا ترانه
زیر پاهای درختان
چرخ می زد چرخ می زد همچو مستان .
چشمه ها چون شیشه های آفتابی
نرم و خوش در جوش و لرزه
توی آنها سنگ ریزه
سرخ و سبز و زرد و آبی .
با دو پای کودکانه
می دویدم همچو آهو
می پریدم از سر جو
دور می گشتم ز خانه .
می پراندم سنگ ریزه
تا دهد بر آب لرزه
بهر چاه و بهر چاله
می شکستم «کرده خاله »
می کشانیدم به پایین
شاخه های بید مشکی
دست من می گشت رنگین
از تمشک سرخ و مشکی
می شنیدم از پرنده
داستان های نهانی
از لب باد وزنده
رازهای زندگانی
هر چه می دیدم در آنجا
بود دلکش بود زیبا
شاد بودم
می سرودم
« روز ! ای روز دل آرا !
داده ات خورشید رخشان
این چنین رخسار زیبا
ور نه بودی زشت و بی جان »
این درختان
با همه سبزی و خوبی
گو ؛ چه می بودند جز پاهای چوبی
گر نبودی مهر رخشان ؟
« روز ! ای روز دل آرا
گر دل آرایی است از خورشید باشد
ای درخت سبز و زیبا !
هر چه زیبایی است ؛ از خورشید باشد ».
اندک اندک ؛ رفته رفته ؛ ابرها گشتند چیره
آسمان گردید تیره
بسته شد رخساره ی خورشید رخشان
ریخت باران ریخت باران

جنگل از باد گریزان
چرخ می زد همچو دریا
دانه های گرد باران
پهن می گشتند هر جا
برق چون شمشیر بران
پاره می کرد ابرها را
تندر دیوانه غرّان
مشت می زد ابر ها را .
روی برکه مرغ آبی
از میانه ؛ از کناره
با شتابی
چرخ می زد بی شماره
گیسوی سیمین مه را
شانه می زد دست باران
باد ها با فوت خوانا
می نمودندش پریشان
سبزه در زیر درختان
رفته رفته گشت دریا
توی این دریای جوشان
جنگل وارونه پیدا
بس دل آرا بود جنگل
به ! چه زیبا بود جنگل
بس ترانه ؛ بس فسانه
بس فسانه ؛ بس ترانه
بس گوارا بود باران
به ! چه زیبا بود باران
می شنیدم اندرین گوهر فشانی
رازهای جاودانی پندهای آسمانی
« بشنو از من؛ کودک من !
پیش چشم مرد فردا
زندگانی ــ خواه تیره، خواه روشن ــ
هست زیبا ؛ هست زیبا ؛ هست زیبا ؛ » .
«گلچين گيلاني»

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
خاله صفورا