سینا

اما او همچنان پاك و بري ماند و اين خود موهبتي است!

پارسال هم از سینا نوشته بودید. این وفاداری یامهر پدرگونه معلمی شما قابل ستایش است. یادش به نیکی پسرک معصوم با آن چشمهای باذکاوت!

اما يگانه بود و هيچ كم نداشت!باز،ياد اون آهنگ افتادم!آزاده راست مي گه...وفاداري تون قابل ستايش:)

...

مرگ چيز زيبايي هستش و نبايد به اون مثل يه چيز وحشتناك نگاه كرد!

يادش گرامی.

خداش بيامرزاد...

سلام
من يه سركي در بلاگت كشيدم(تو گوگل داشتم درباره پلي تكنيك سرچ ميكردم كه بلاگت اومد.
به هر حال خوشحال شدم
يا علي

يك سال گذشت
اما تو اين يك سال براي سينا چه كرديد !؟
اصلا يادتون بوده يا تا امروز فراموشش كرده بودين !؟
فقط ....
من هم به نوبه خود متشكر ميكنم كه يادش كردين .

روحش شاد و يادش گرامي باد .

سلام؛

نمی دانم به کار بردن جملاتی نظیر: " يادش گرامی" ،"خداش بيامرزاد" ، "اين خود موهبتي است!"و ... چیزی جز تعیین تکلیف برای خدایی که هنوز وجودش برای خود ما ثابت نشده وسعی داریم با عباراتی مثل "مرگ چيز زيبايي هستش " به گونه ای خود فریبانه حقایق را نادیده بگیریم، معنای دیگری دارد.از هنگامی که افلاطون جوهره فضایل اخلاقی را به شکل آکادمیک به روند تفکری آزادانه بشر تزریق کرد ، تمام مسائل در پس پرده های فضایل اخروی خزید و دیگر بشر روی حقیقت نادیده اش را ندید. من تصورم این بود که فلسفه تفکری شما هگلی است.اما...
بدرود

چند روز است كه مي آيم اينجا و عكس سينا را كه مي بينم ، نمي توانم چيزي بنويسم . اما امروز دل را مي زنم به دريا . با همان بغض هميشگي كه هروقت ياد سينا مي كنم ، مي آيد سراغم . سينا نيست ديگر . فاصله ها زيادند از پس اين دو سال لعنتي ... آره ، حافظ راست مي گويد : " بيچاره ندانست كه يارش سفري بود ... "

پس كجايي؟:(((((((((((((((((((((((((((((

فقط بايد صبر كرد و صبر كرد ... بعضي كاراي خدا هستن كه هركاريشونم كه بكني نميتوني توجيهشون كني .اينجور موقع ها آدم فقط بايد صبر كنه ...تحمل كنه ...

خواندن برای خواندن. ديدن برای ديدن. مردن برای مردن.
من، هيچ وقت از مرگ عزيزم برای ديگرانی که آن عزيز را نمی شناسند، نمی نويسم.نمی گويم. چون فکر مي کنم، يا بهتر است بگويم که_ از آن غنی تر_؛ حس می کنم که مرگ کسی که ديگران سيب گلويش رانديده اند، تنگ و گشادی مردمک های چشم هايش را وقت خشم يا وقت عشق ورزی نديده اند، وقتی موهايش چرب می شد، موهايش را ميان دو انگشت نگرفته اند و نگفته اند که عزيزم بايد بروی حمام!نمی تواند حس حقيقي مرا از نبود آن آدم، آن موجود عزيز حس کنند.
پس سکوت می کنم برای سکوت.
اينها نظر شخصی من بود اما نوشته شما آنقدر بر من تاثير گذاشت که دلم خواست برايتان اين چند خط را بنويسم. نوشته شما مرا به ياد داستان عاشق دوراس انداخت. آنجا که از عکس های کودکی اش، می گويد.
راستی مصاحبه چه شد؟ جواب ميل مجدد مرا نداديد؟