باز هم وبلاگ و خودرو

در مورد كيف پول:از عكس گذاشتن درون كيف پول اصلاً خوشم نمياد، نه عكس خودم نه خانواده و نه دوست،درست مثل حسي كه با ديدن گردن بند بعضي از خانمها كه اسم شوهرانشونه، بهم دست مي ده.دلم مي خواد وسايل توي كيفم رو طبقه بندي كنم،واسه همين جيب بيشتر داشته باشه بهتره.
با مثالهايي كه زدين موافقم ولي شباهت موسيقي رو نفهميدم.راستي اين مثال شايد اشتباه باشه ولي تلفن همراه رو هم مي شه اضافه كرد؟
نوشتن زبان گفتاري در وبلاگ ها اولاً باعث مي شه فرد رابطه ي صميمانه اي با مخاطبش بر قرار كنه و دوم اينكه راحت تره نوشتنش،زبان گفتاري بسيار آسان تر فهميده مي شود.فكر كنم رابطه ي اين دو زبان مثل زبان مكتوب و زبان شفاهي مي مونه.
بابت زن و نيچه هم ممنون.
از ماشين"New Holand"بود فكر كنم گفتين شايد بنويسم،در موردش نمي نويسين؟

پويان جان،
من که بابت اون واقعاً ضدّ حال خوردم :)
درباره‌یِ کيف پول و رابطه‌اش با اينها هم حرفای جالبی میشه زد که منتظرم تو بنويسی! راستی مهرگان يه تحليلی درباره مسئله‌ی نمايش پول و اينها داشت تو شرق که احتمالاً میتونی ربطش بدی و اينها...
در موردِ محاوره‌نويسی هم که من هنوز به نتيجه نرسيده‌ام امّا راست‌اش خيلی موافقِ تو نيستم... هرچند می‌دونم با آن طور نوشتن هم فاصله‌یِ نويسنده و خواننده زياد می‌شه امّا به نظرم... (حالا حال ندارم!)

راستی من هم اهلِ کيف پول نيستم
يه زمانی داشتم که تو تاکسی جا موند و بعد از اون ديگه ترک کردم!

گذاشتن عكس در كيف پول ابتدا از روي علاقه و بعد از روي عادت يا رودربايستي داشتن با طرف هست! من عكس گذاشتم اما به شرش گير كردم و برداشتمش. ضمناً كيف پول اغلب فقط براي نگهداري پول نيست بلكه برخي كارتها و مدارك كه روزانه لازم ميشوند رو نگهداري ميكنه اما اگر گم يا دزديده بشه بدداغي روي دل آدم ميذاره بابت كارتهايي كه بايد دنبالشون بدوي و المثني بگيري. من خودم زبان گفتار رو اغلب بيشتر مي پسندم. چرا كه قراره توي دنياي مجازي واقعي تر بنويسيم و حالا ديگه كسي به جز توي كنفرانس و سخنراني لفظ قلم صحبت نميكنه مگه اينكه خدابيامرز فردوسي مجدداَ محشور بشوند.

كيف پول من ... گاهي احساس مي كنم كه كيف پولم جايي است مثل دفتر نوشته هاي شبانه ام ، جايي مثل كشوي شخصي ام و ...هزار جاي خصوصي ديگر . هزار تا كاغذ كوچك توي كيف پولم هست كه با حروف رمزي رويشان نوشته ام و فقط خودم ازشان سردر مي آورم . درضمن ،توي كيف پولم عكس مامان ،بابا و برادرم را هم دارم . چه ايرادي دارد؟ نكند فكر مي كنيد عكس گذاشتن توي كيف پول لوس بازي است ...از ادا و اطوار روشنفكري است ...ژست است ...نه، نه . با ديدن عكس عزيزانم توي كيفم ، وقتي توي كوچه و خيابان هستم، مي فهمم كه چقدر دلتنگشان شده ام .
راستي ،بقيه محتويات كيفم هم اين جوري است : يك انگشتر و يك دستبند نقره،كلكسيوني از بليط هاي اتوبوس در اين دو سال اخير و كارت هاي دانشگاه و ...باور كنيد همه اينها توي كيف پولم است .

کیف پول من همیشه پراز کارت و چیزهای دیگر هست. وقتی میخواهم بشینم باید آن را از جیبم در بیاورم، برای همین تا به حال چند دفعه آن را گم کرد ه ام. این دفعه اخر گواهی نامه و پول و چند تا از کارت های مهم من هم توش بود. ولی هیچ وقت فلسفی در باره کیفم یا چیز های توش فکر نکرده ام.

سلام:)
يه كتاب هست به نام"روانكاوي فرهنگ عامه"/نويسنده:بري ريچاردز/مترجم:حسين پاينده/انتشارات طرح نو.نگاه روانكاوي به خودرو،موسيقي و...داره و تو ضيح مختصري هم در مورد سيگار.من كه خيلي استفاده بردم.فكر كنم حداقل براي كلاس سومي هاتون مفيد باشه.

اااااااه كيف پولمو گم كردم وقتي داشتم فك ميكردم كه چرا اينقد جالبه! همش تقصير شماس!

به نظره من در جامعه ما چيزهايه مهمتر از كيفه پول هم هست كه به اون به پردازيم.

كيف چيز خوبي است من يك كيف جيبي و يك كيف سامسونت دارم

من كيفهايم را دوست دارم و با انها كيف ميكنم

به دوراني كه مردانش عصا از كور ميدزدند

من بدبخت كيف پول خود را گم كردم قافيه اش بعدا